Zakres informacji, jakie muszą znaleźć się na każdej fakturze VAT reguluje ustawa o podatku od towarów i usług. Ta definiuje fakturę jako dokument przekazywany zarówno w wersji papierowej jak i elektronicznej. Bez względu jednak na formę sporządzenia tego dokumentu sprzedaży, każda faktura musi spełniać odgórnie określone wymogi formalne.

Faktura jest podstawowym dokumentem potwierdzającym dokonanie transakcji opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, a jej posiadanie warunkuje możliwość odliczenia podatku naliczonego. Aby dowiedzieć się jakie elementy musi zawierać należy sięgnąć po przepisy określone w art. 106e ust. 1 ustawy o VAT. Zgodnie z nim dokument ten musi zawierać:

  • datę wystawienia faktury
  •  kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę
  • imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy
  • numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku
  • numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi
  • datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty
  • nazwę (rodzaj) towaru lub usługi
  • miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług
  •  cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto)
  • kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto
  • wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto)
  • stawkę podatku
  • sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku
  • kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku
  • kwotę należności ogółem

Kolejne punkty zobowiązują podatników stosujących metodę kasową do uwzględnienia tego faktu. Analogicznie w przypadku, gdy ciężar podatkowy spoczywa na nabywcy towaru lub usługi, wystawiający fakturę musi użyć wówczas określenia „odwrotne obciążenie. W przypadku, gdy nabywca towaru lub usługi wystawia fakturę w imieniu sprzedawcy, na dokumencie widnieć musi nazwa „samofakturowanie”. Gdy dostawa usługi lub towaru zwolniona jest z opodatkowania podatkiem VAT, wystawiający fakturę musi wskazać podstawę prawną zwolnienia. Dodatkowe dane wymagane są m.in. w przypadku świadczenia usług turystyki, oraz dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków, dla których to czynności podstawa opodatkowania jest kwota marży.

Faktury, co do zasady, wystawia się w co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.