Dosłodzenie gotowego piwa syropem, cukrem, miodem bądź aromatami nie wpływa na stawkę akcyzy. Takiego zdania jest Yves Bot, rzecznik generalny Trybunału Sprawiedliwości UE.
Jego opinia nie wiąże wprawdzie składu orzekającego, ale w praktyce sędziowie przy wydawaniu wyroku bardzo często kierują się wskazówkami rzeczników trybunału.
Chodziło o Kompanię Piwowarską. Produkuje ona zarówno piwo tradycyjne, jak i smakowe. Spór z fiskusem dotyczył drugiego rodzaju trunków, bo spółka uznała, że nadpłaciła akcyzę z ich tytułu. Uważała, że dodanie po zakończeniu procesu fermentacji cukru bądź innej substancji słodzącej nie ma wpływu na podstawę opodatkowania piwa.
Fiskus uważał inaczej – że w podstawie opodatkowania należy uwzględnić zarówno cukier, jak i jakiekolwiek inne dodatki. Wskazywał, że nawet gdyby firma miała rację, to i tak koszt wyższej akcyzy w cenie piwa ponieśli już konsumenci. W takim wypadku podatek nie podlega zwrotowi, co potwierdziła uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z 22 czerwca 2011 r. (sygn. akt I GPS 1/11).
Decyzje obu organów celnych uchylił Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu. Nakazał urzędnikom odnieść się do korzystnej dla spółki opinii biegłych, a także zbadać, czy faktycznie przerzuciła ona na klientów koszty wyższej akcyzy.
Sporu nie rozstrzygnął też NSA. Zamiast tego skierował pytanie do Trybunału Sprawiedliwości UE.
Rzecznik generalny w swojej opinii przyznał rację spółce. Podkreślił, że dosłodzenie gotowego już piwa nie zwiększa zawartości alkoholu w piwie. W takiej sytuacji urzędnicy żądaliby podatku od cukru bądź innych substancji smakowych, a nie od alkoholu.
Rzecznik zwrócił uwagę, że dosładzanie po fermentacji gotowego piwa nie pozwala prawidłowo wyliczyć ekstraktu brzeczki podstawowej, zgodnie z używanym powszechnie wzorem Ballinga. Wskazywali na to zresztą nie tylko przedstawiciele spółki, ale i Komisji Europejskiej. Fiskus ma możliwość ustalić stężenie ekstraktu brzeczki podstawowej (w stopniach Plato) przed fermentacją alkoholową – podkreślił Yves Bot.
Opinia rzecznika generalnego TSUE z 1 lutego 2018 r., sygn. akt C-30/17.