Spis z natury środków trwałych znajdujących się na terenie strzeżonym można przeprowadzać raz na cztery lata. W pozostałych latach konieczna jest weryfikacja sald tych aktywów.
PORADA
Niektóre składniki majątku inwentaryzuje się drogą spisu z natury raz na cztery lata. Jak powinna postąpić w przypadku takich aktywów spółka, która kończy pierwszy rok prowadząc księgi rachunkowe? Czy w tym roku musi przeprowadzić ich inwentaryzację, czy może to zrobić w kolejnych latach - pyta czytelnik w liście do redakcji.
Ewa Sobińska, biegły rewident, prezes zarządu ABES Audyt, zwraca uwagę na art. 26 ust. 3 pkt 3 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2002 r. nr 76, poz. 694 z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem, terminy i częstotliwość inwentaryzacji drogą spisu z natury uważa się za dotrzymaną, jeżeli środki trwałe oraz maszyny i urządzenia wchodzące w skład środków trwałych w budowie znajdujących się na terenie strzeżonym przeprowadza się raz na cztery lata.
Ekspert wyjaśnia, że inwentaryzacja tych aktywów może być przeprowadzona w dowolnym terminie. Jednostka kończąca pierwszy rok obrotowy może wybrać termin przeprowadzenia inwentaryzacji w trakcie kolejnych trzech lat (pierwszy już minął).
- Musi być jednak spełniony warunek, aby okres między ostatnią inwentaryzacją a następną nie przekroczył czterech lat - twierdzi nasza rozmówczyni.
Należy jednak pamiętać, że nie zwalnia to jednostki z przeprowadzenia inwentaryzacji poprzez weryfikację. Ewa Sobińska przypomina, że na ostatni dzień roku obrotowego jednostka powinna dokonać inwentaryzacji drogą weryfikacji sald składników majątkowych nieobjętych spisem z natury. Weryfikacja polega na porównaniu danych ksiąg rachunkowych z odpowiednimi dokumentami i weryfikacji realnej wartości tych składników.
- Konieczne jest także zweryfikowanie prawidłowości odpisów umorzeniowych - wyjaśnia prezes ABES Audyt.
Dodaje, że przeprowadzenie weryfikacji sald potwierdza się w protokole, z którego będzie wynikało, jakie salda i z jakim efektem poddano weryfikacji. W przypadku stwierdzenia rozbieżności należy je wyjaśnić i odpowiednio skorygować stany ewidencyjne w księgach roku obrotowego zakończonego dniem bilansowym, na który przypadał termin inwentaryzacji.