Interpretacja zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z jej uzasadnieniem prawnym. Można od niego odstąpić, jeżeli stanowisko podatnika jest prawidłowe. Czy uzasadnienie jest obowiązkowe, gdy organ nie zgadza się z podatnikiem?
Zgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej w sytuacji negatywnej oceny indywidualna interpretacja prawa podatkowego musi zawierać uzasadnienie prawne w zakresie, w jakim organ nie zgadza się z wnioskodawcą. Kwestia uzasadnienia prawnego interpretacji była ostatnio przedmiotem rozstrzygnięcia WSA w Łodzi z 3 lutego 2012 r. (sygn. akt I SA/Łd 1571/11). Sąd uznał, że jest ono obligatoryjne w przypadku, gdy organ wydający interpretację nie zgadza się z przedstawionym we wniosku stanowiskiem. Prawidłowe uzasadnienie musi zawierać: przytoczenie przepisów, na których organ oparł swoje stanowisko, wyjaśnienie ich znaczenia w odniesieniu do stanu faktycznego podanego przez wnioskodawcę ze wskazaniem jego znamion kluczowych dla zakresu zastosowania przytoczonych przepisów. Ponadto, zdaniem sądu, z uzasadnienia powinien wynikać tok rozumowania organu, który doprowadził do przyjęcia odmiennego stanowiska niż przedstawione przez podatnika we wniosku.
WSA wskazał, że w sytuacji negatywnej oceny stanowiska wnioskodawcy uzasadnienie prawne nie może zawierać jedynie przytoczenia treści przepisów prawa podatkowego, które mogą mieć zastosowanie w sprawie i wyłącznie konkluzji, że w ich świetle stanowisko wnioskodawcy jest nieprawidłowe. Uzasadnienie powinno stanowić rzetelną informację dla wnioskodawcy, dlaczego w jego sprawie określone przepisy znajdują zastosowanie oraz dlaczego wyrażony przez niego pogląd nie zasługuje na uwzględnienie.
Sąd stwierdził też, że nie można dokonać oceny interpretacji zawierającej wady formalne, jaką jest brak jednego z zasadniczych elementów interpretacji, czyli uzasadnienia prawnego. Skład orzekający podkreślił, że nie jest w stanie dokonać oceny merytorycznej prawidłowości stanowiska wnioskodawcy w sytuacji, gdy organ pominął dokonanie wykładni.