Modelowa Konwencja OECD (MK OECD) w sprawie podatku od dochodu i majątku od wielu lat zawiera zmodyfikowaną wersję art. 13, dotyczącego opodatkowania tzw. zysków kapitałowych (ang. capital gains). Co z tej regulacji wynika?
Generalnie, pierwotne wersje MK OECD z 1963 r. i z 1977 r., przyznawały prawo do opodatkowania zysków ze zbycia akcji lub udziałów spółek – bez względu na strukturę ich majątku – wyłącznie państwu, w którym ma siedzibę lub miejsce zamieszkania zbywca. Było to prostą konsekwencją treści dawnego art. 13 ust. 4, który stanowił, że zyski z przeniesienia własności jakiegokolwiek majątku niewymienionego w poprzedzających ustępach, a więc innego niż majątek nieruchomy, majątek ruchomy stanowiący część mienia zakładu, względnie eksploatowane w transporcie międzynarodowym statki morskie, powietrzne lub barki śródlądowe – mogą być opodatkowane tylko w tym państwie, w którym przenoszący własność ma miejsce zamieszkania lub siedzibę.
Jednak idąc za przykładem tzw. Umowy Modelowej ONZ, OECD dokonała modyfikacji art. 13 MK OECD, dodając nowy ust. 4, który stanowi, że zyski osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym umawiającym się państwie z tytułu przeniesienia własności akcji lub udziałów w spółce, której więcej niż 50 proc. aktywów składa się z majątku nieruchomego położonego w drugim umawiającym się państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim państwie. Jeżeli ponad 50 proc. aktywów stanowią nieruchomości lub prawa do nieruchomości, opodatkowaniem zysków ze zbycia takich akcji lub udziałów rządzą zasady analogiczne do tych, które stosuje się do zysków ze zbycia nieruchomości. W konsekwencji zyski takie mogą podlegać opodatkowaniu w obu umawiających się państwach i konieczne będzie zastosowanie jednej z metod unikania podwójnego opodatkowania. Zmodyfikowane regulacje zawarte są m.in. w polskiej umowie z Austrią, Belgią Danią, Finlandią, Hiszpanią, Irlandią, Maltą, Niemcami, Norwegią i Wielką Brytanią.