Przedsiębiorcy mogą nabyć, np. w drodze leasingu zwrotnego, środek trwały, który wcześniej sprzedali. Czy po wprowadzeniu tego środka do ewidencji można korzystać z przyspieszonej amortyzacji?
Zasady korzystania z przyspieszonej amortyzacji środków trwałych zawiera art. 16j ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. nr 74, poz. 397 z późn. zm.). Polega ona na zastosowaniu przez podatnika indywidualnej stawki, przy czym warunkiem skorzystania z tej możliwości jest wprowadzenie używanego lub ulepszonego środka trwałego do ewidencji po raz pierwszy.
Choć brzmienie przepisu art. 16j ustawy o CIT jest jasne, wątpliwość budzić może sytuacja, gdy podatnik sprzeda (daruje) określony środek trwały, a następnie powtórnie go nabędzie. Czy w takim przypadku uzyska możliwość zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej i przyśpieszonej amortyzacji. Ma to praktyczne znaczenie przy leasingu finansowym, gdy określony składnik majątku zostaje uprzednio sprzedany finansującemu (tzw. leasing zwrotny).
Wydaje się, że skoro dany środek trwały wyszedł z ksiąg podatnika, a następnie do nich wrócił, to mimo że nie zostaje wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dosłownie „po raz pierwszy”, nie pozostawał w niej sposób ciągły. Jego zbycie jest (zasadniczo) opodatkowane. Ponadto z zawarciem umowy leasingu zmienia się podstawa wprowadzenia danego środka trwałego do ewidencji.
Niestety, organy podatkowe ściśle interpretują wspomniany przepis ustawy o CIT i nie dopuszczają stosowania w takich sytuacjach stawki indywidualnej (zob. interpretacja indywidualna dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 3 marca 2010 r., nr IBPBI/2/423-314/10/MO).
Oczywiście nie jest celem, aby stosowanie preferencyjnych stawek amortyzacyjnych przez podatników stało się zasadą. Mogłoby jednak stanowić bodziec inwestycyjny dla przedsiębiorców, a restrykcyjna interpretacja przepisów temu nie służy.