Luksemburg jest – obok Cypru – jedną z dwóch jurysdykcji europejskich najczęściej wykorzystywanych w międzynarodowym planowaniu podatkowym dotyczącym polskich podmiotów. Umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania pomiędzy Polską a Luksemburgiem z 1995 roku zawiera dość nietypową regulację dotyczącą zasad unikania podwójnego opodatkowania w odniesieniu do dywidend. Na czym ona polega?
W większości innych międzynarodowych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania dochodu zawartych przez Polskę, co do zasady opartych na Modelowej Konwencji OECD, przyjęto konstrukcję, zgodnie z którą w przypadku transgranicznych wypłat tzw. biernych kategorii dochodu, czyli dywidend, odsetek i należności licencyjnych – stosuje się metodę zaliczenia. W uproszczeniu oznacza to, że dochód (przychód) otrzymywany z tych tytułów podlega w całości opodatkowaniu w państwie siedziby lub miejscu zamieszkania beneficjenta, czyli w tzw. państwie rezydencji – z jednoczesnym zaliczeniem podatku pobranego w tzw. państwie źródła na poczet podatku obliczonego od całości dochodu w państwie rezydencji. Konsekwencją takiej konstrukcji jest prawny i faktyczny podział wpływów podatkowych pomiędzy państwem źródła i państwem rezydencji. Na podstawie art. 24 ust. 1 lit. b) umowy polsko-luksemburskiej zasada ta znajduje jednak zastosowanie jedynie do dochodu z odsetek i należności licencyjnych. Natomiast dochód z tytułu dywidend podlega ogólnej metodzie unikania podwójnego opodatkowania, zastosowanej w tej umowie, czyli tzw. metodzie wyłączenia z progresją. W konsekwencji dochód z tytułu dywidend, jako mogący podlegać opodatkowaniu w Luksemburgu, na podstawie art. 24 ust. 1 lit. a) umowy polsko-luksemburskiej, wyłączony jest z opodatkowania w Polsce.
W przypadku osób fizycznych podlegających podatkowi o progresywnych stawkach dochód dywidendowy otrzymany z Luksemburga może mieć jedynie pośredni wpływ na tzw. stopę opodatkowania, mającą zastosowanie do opodatkowania innego dochodu takich podatników, podlegającego opodatkowaniu w Polsce.