Podatnik, który chce w ramach ulgi rehabilitacyjnej odliczyć wydatki na samochód osobowy, nie musi posiadać dokumentacji potwierdzającej poniesienie tych wydatków.
Podatnik posiada drugą umiarkowaną grupę inwalidztwa. Chce w zeznaniu PIT uwzględnić wydatki na używanie samochodu.
- Czy mogę skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej, gdyż słyszałem, że aby taką ulgę odliczyć, trzeba mieć dokumenty o korzystaniu z rehabilitacji w danym roku podatkowym - pyta pan Henryk z Mielna.
W opisanym przypadku podatnik może skorzystać z odliczenia wydatków poniesionych na używanie samochodu osobowego.
Poniesienie wydatków na cele rehabilitacyjne generalnie trzeba dokumentować. Wyjątkiem jest m.in. używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16. roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne - w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2280 zł.
Z przepisu tego wynika zatem, że podatnik będący osobą niepełnosprawną lub który ma na utrzymaniu osobę niepełnosprawną, może pomniejszyć swój dochód o wydatki poniesione w związku z używaniem samochodu osobowego, pod warunkiem że auto używane jest w celu dojazdów na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne.
Brak dokumentów potwierdzających poniesienie wydatków na samochód nie jest konieczny dla dokonania odliczenia. Jednak w przypadku kontroli ze strony urzędu skarbowego podatnik, który skorzysta z tego odliczenia, powinien posiadać dokumenty potwierdzające, że samochodem dojeżdżał na zabiegi. Takim dokumentem może być np. karta zabiegowa czy zaświadczenie od lekarza o konieczności pobierania takich zabiegów.
PODSTAWA PRAWNA
• Art. 26 ust. 1 pkt 6 i ust. 7a ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 z późn. zm.).