Rada miasta nie może uchwalić niższych stawek podatku od nieruchomości dla budowli należących do spółek zależnych od miasta i wyższych dla budowli pozostałych.
Skarżąca spółka nie zgodziła się z uchwałą rady miasta, która przyjęła stawkę podatku od nieruchomości w wysokości 1,1 proc. wartości budowli stanowiących własność osób prawnych, spółek handlowych, w których miasto posiadało powyżej 50 proc. udziałów lub akcji. Podobne budowle, ale należące do spółek handlowych, w których miasto nie posiadało udziałów lub akcji, było opodatkowane stawką 2-proc.
Wojewódzki sąd administracyjny uznał, że taka uchwała naruszała art. 168 konstytucji (Dz.U. z 1997 r. nr 78, poz. 483 z późn. zm.) oraz art. 5 ust. 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz.U. z 2010 r. nr 95, poz. 613 z późn. zm.), który daje radom gmin prawo do różnicowania wysokości stawek dla poszczególnych rodzajów przedmiotów opodatkowania, uwzględniając w szczególności rodzaj prowadzonej działalności. Zgodnie z konstytucją jednostki samorządu terytorialnego mają prawo ustalania wysokości podatków i opłat lokalnych w zakresie określonym w ustawie.
W ocenie wojewódzkiego sądu administracyjnego rada miasta, podejmując uchwałę, która różnicowała stawki podatku od budowli, naruszyła zakres upoważnienia ustawowego do stanowienia prawa i jest w tej części nieważna. Nie ma znaczenia też to, że uchwały nie zakwestionowała regionalna izba obrachunkowa. Wyrok jest nieprawomocny.
Wyrok WSA w Gliwicach z 20 października 2011 r., sygn. akt I SA/Gl 603/11