O naliczaniu lub nienaliczaniu odsetek od zaległości podatkowych nie może decydować rodzaj organu, który prowadzi postępowanie.
Wczorajszy wyrok Trybunału Konstytucyjnego jest korzystny dla spółki, która złożyła skargę konstytucyjną. Teraz Skarb Państwa będzie musiał zwrócić jej kilka milionów złotych niesłusznie pobranych należności. Sprawa dotyczyła zasad naliczania odsetek za zwłokę w spłacie zobowiązań podatkowych, gdy postępowanie prowadził urząd kontroli skarbowej (UKS). Do lipca 2010 r. obowiązywały w ustawie o kontroli skarbowej przepisy, które jak stwierdził TK były niesprawiedliwe dla podatników.
W sprawie wobec spółki prowadzone było postępowanie kontrolne z tytułu podatku dochodowego oraz VAT za lata 1999 – 2002. Dyrektor UKS wystąpił o zajęcie sumy ponad 10 mln zł, która została zaliczona na poczet należności podatkowych. W skardze konstytucyjnej, po wyczerpaniu środków zaskarżenia, spółka wskazała, że jej konstytucyjne prawa zostały naruszone przez wyłączenie stosowania procedury z Ordynacji podatkowej. Wyłączenie to określał kwestionowany art. 31 ustawy o kontroli skarbowej.
Konsekwencją stosowania tego przepisu było naliczanie odsetek za zwłokę zarówno za okres trwania zabezpieczenia majątkowego jak i za okres przedłużającego się ponad 3 miesiące postępowania kontrolnego.
– Spółka zapłaciła odsetki tylko dlatego, że postępowanie prowadził UKS i trwało ono 600 dni, zamiast 90 – powiedział po ogłoszeniu wyroku Ireneusz Krawczyk, radca prawny, partner w Kancelarii Ożóg i Wspólnicy, pełnomocnik spółki.
Mimo że zaskarżony przepis w 2010 r. formalnie został usunięty z porządku prawnego, to jak podkreślił TK, jest on nadal obowiązujący, ponieważ na jego podstawie mogą być podejmowane indywidualne akty administracyjne i są one kontrolowane przez sądy.
Według TK kwestionowana regulacja stawia podatnikami kontrolowanymi przez UKS w gorszej sytuacji w porównaniu z podatników kontrolowanych przez organy podatkowe, w stosunku do których odsetki za wymienione okresy nie są naliczane.
Sędzia TK Małgorzata Pyziak-Szafnicka uzasadniła, że to zróżnicowanie jest nieuzasadnione i arbitralne. Nie było one uzasadnione realizacją ważnego interesu publicznego. Wyrok jest ostateczny.
Wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 18 października 2011 r., sygn. akt SK 2/10