Zamieszczenie na fakturze dokumentującej wydatek danych tylko jednego z małżonków pozwala na skorzystanie z ulgi internetowej również przez drugiego małżonka.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach przypomniał, że w stanie prawnym obowiązującym przed 1 stycznia 2011 r. przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określały dwa warunki, które trzeba było spełnić, aby skorzystać z ulgi internetowej.

Po pierwsze podatnik musiał ponieść wydatek z tytułu użytkowania sieci internet w lokalu będącym jego miejscem zamieszkania. Po drugie, jak wyjaśnia Jarosław Ziółkowski, starszy konsultant w ITA Doradztwo Podatkowe, poniesione wydatki na internet musiały być udokumentowane fakturą VAT.

Problem polegał na rozliczeniu ulgi w sytuacji, gdy wydatki ponosili małżonkowie, ale na fakturze za internet były dane tylko jednego z nich. We wspólnym zeznaniu podatkowym PIT-37 małżonkowie zadeklarowali opodatkowanie dochodów za rok 2009. Mąż wykazał jako wydatek poniesiony z tytułu użytkowania sieci internet 549,10 zł, a żona 210,90 zł.

Zdaniem organów podatkowych z odliczenia od dochodu wydatków na internet mogła skorzystać jedynie podatniczka. Jej dane były umieszczone na fakturze.

Zdaniem sądu to, że faktury VAT wystawione przez dostawcę usług internetowych zawierały dane personalne tylko podatniczki, nie miał żadnego znaczenia. Jeżeli we wspólnym miejscu zamieszkania małżonkowie użytkowali sieć internetową i oboje ponosili ciężar ekonomiczny wydatku, to oboje mogą odliczyć poniesione wydatki.

Sąd w uzasadnieniu wskazał, że możliwość wspólnego rozliczenia małżonków na podstawie art. 6 ust. 2 ustawy o PIT uzasadnione jest charakterem małżeństwa (rodziny), które stanowi ekonomiczną jedność. Ta ekonomiczna jedność małżonków uzasadnia więc przyznanie im obojgu możliwości skorzystania z odliczenia wydatków na internet.

Jak wyjaśnia Jarosław Ziółkowki, od bieżącego roku dokumentowanie ulgi nie powinno już sprawiać problemów, gdyż przepisy nie wymagają gromadzenia faktur VAT. O zastosowaniu ulgi (przy założeniu spełnienia pozostałych przesłanek ustawy o PIT) decyduje posiadanie jakiegokolwiek dokumentu stwierdzającego poniesienie wydatków, zawierającego w szczególności: dane kupującego i sprzedającego, rodzaj zakupionej usługi oraz kwotę zapłaty.

Wyrok jest nieprawomocny.

Sygn. akt I SA/Ke 321/11