W trakcie postępowania podatkowego organ powinien poinformować podatnika o możliwości odliczenia straty podatkowej z lat ubiegłych, jeśli tej straty podatnik nie odliczył.
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 9 marca 2011 r. przyznał rację spółce, że organy podatkowe w toku postępowania mającego na celu ustalenie wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych powinny uwzględnić możliwość pomniejszenia dochodów o stratę z lat ubiegłych, która w deklaracji podatkowej będącej przedmiotem kontroli podatkowej nie została odliczona.
Sąd nie podzielił argumentów ministra finansów, że odliczenie straty z lat ubiegłych jest tylko i wyłącznie prawem podatnika, a tym samym to od woli spółki zależało, czy stratę tę odliczyć, czy nie.
Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, jeśli organowi podatkowemu znana była okoliczność poniesienia przez spółkę straty podatkowej w danym roku, a przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych umożliwiały obniżenie dochodu o kwotę do 50 proc. tej straty w jednym roku podatkowym, a spółka nie dokonała odliczenia, to organ powinien przynajmniej sprawdzić i zapytać spółki, czy nie chce skorzystać z tego prawa. Możliwość odliczenia straty z lat ubiegłych określa art. 7 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 z późn. zm.). Prawo do odliczenia poniesionej straty za dany rok podatkowy przysługuje podatnikowi w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych.
Sąd nie przychylił się jednocześnie do argumentacji organu podatkowego, że spółka w trakcie postępowania mogła wykazać wolę rozliczenia straty za lata poprzednie, np. przez złożenie wniosku. NSA nie uznał tym samym racji organu podatkowego oraz sądu I instancji.
Oznacza to, że w zakresie skorzystania przez podatnika z prawa do odliczenia straty to organ ma inicjatywę, aby o takiej możliwości poinformować podatnika. Tylko w ten sposób organ podatkowy może określić wysokość należnego zobowiązania w podatku dochodowym od osób prawnych w prawidłowej wysokości i zgodnej z historycznymi zdarzeniami gospodarczymi.
Wyrok jest prawomocny.
SYGN. AKT II FSK 1950/09