W odwołaniu od decyzji naczelnika urzędu skarbowego muszą się znaleźć zarzuty stawiane decyzji oraz żądanie wnoszącego odwołanie.
Odwołanie od decyzji organu podatkowego musi spełniać wymogi określone w Ordynacji podatkowej (t.j. Dz.U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 z późn. zm.). Jak orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, jeżeli z odwołania można wyczytać zarzuty stawiane decyzji oraz żądanie wnoszącego odwołanie, środkowi zaskarżenia nie można przypisać braków formalnych.
W omawianej sprawie skarżący złożył odwołanie, ale składało się ono z trzech pism. Jak orzekł sąd, taka forma odwołania była skuteczna, co oznaczało, że organ odwoławczy powinien merytorycznie rozpoznać sprawę. Sąd dodał, że w sytuacji gdy wniesione odwołanie nie zawiera któregoś z istotnych elementów, tj. zarzutów przeciw decyzji, albo nie określa istoty i zakresu żądania będącego przedmiotem odwołania, organ podatkowy zgodnie z art. 169 par. 1 Ordynacji podatkowej ma obowiązek wezwać wnoszącego odwołanie do usunięcia braków w terminie 7 dni. W wezwaniu powinno się znaleźć również pouczenie, że niewypełnienie warunku (nieusunięcie braku) spowoduje pozostawienie odwołania bez rozpatrzenia.
Jeśli zatem strona postępowania nie usunie braku wskazanego w wezwaniu, to dopiero wtedy organ odwoławczy ma obowiązek wydać postanowienie o pozostawieniu odwołania bez rozpatrzenia. Taką procedurę przewiduje art. 228 par. 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej.
Wyrok jest nieprawomocny.
Sygn.akt I SA/Gl 319/10