Preferencyjna stawka podatkowa dotyczy nie tylko wyrobów medycznych, ale i dodatkowego wyposażenia, które tworzy z nimi jedną całość – orzekł WSA w Warszawie.
Spór dotyczył oprzyrządowania do ultrasonografów sprowadzanych z Korei Południowej. Były to m.in. ekrany LED, do których było podłączone urządzenie główne, sondy przeznaczone do konkretnych badań, specjalna klawiatura i oprogramowanie do odczytywania wyników.
Problem polegał na tym, że nie zostały one wymienione w załączniku nr 3 do ustawy o VAT, w którym opisane są towary i usługi objęte niższą stawką podatku. Pod pozycją 105 skatalogowano jedynie wyroby medyczne w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych z zastrzeżeniem, że muszą być one dopuszczone do obrotu na terytorium Polski.
Spółka powołała się zatem na art. 132 ustawy o wyrobach medycznych, który mówi, że na gruncie odrębnych przepisów – w tym wypadku byłaby to ustawa o VAT – za wyroby medyczne uznaje się również m.in. wyposażenie wchodzące w ich skład.
Argumentacji tej nie podzielił dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie. Stwierdził, że dostawa wyposażenia dodatkowego jest objęta podstawową stawką, bo preferencja dotyczy tylko sprzętu i urządzeń, które spełniają definicję wyrobu medycznego z ustawy o wyrobach medycznych. A w świetle art. 2 ust. 1 pkt 33 tej ustawy za taki wyrób uznaje się artykuły specjalne, przeznaczone do stosowania łącznie z wyrobem medycznym, które umożliwiają używanie go zgodnie z przewidzianym zastosowaniem.
Dyrektor uznał, że w tym wypadku, choć wyroby i wyposażenie medyczne łączy związek funkcjonalny, to są one jednak odrębnymi towarami. Wyposażenie może być bowiem w każdej chwili odłączone od wyrobu medycznego, bez uszczerbku dla sprawności jednego i drugiego.
Spółka z kolei przekonywała, że bez któregokolwiek z tych elementów korzystanie z ultrasonografu byłoby niemożliwe, bo dopiero w całości urządzenie jest kompletne, bezpieczne i zdatne do użytku. Podkreślała też, że wyposażenie dodatkowe może być wykorzystywane tylko do obsługi ultrasonografu, bo w oderwaniu od niego nie ma ono żadnego innego zastosowania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie orzekł na jej korzyść. Nie zgodził się z organem, że w świetle poz. 105 załącznika nr 3 preferencyjna stawka dotyczy tylko wyrobów medycznych, bez wyposażenia. – Skoro ustawa o VAT wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie przysługuje wyrobom medycznym w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych, to trzeba zastosować te przepisy – wyjaśniła sędzia Barbara Kołodziejczak-Osetek.
Przywołała więc treść art. 132 tejże ustawy i stwierdziła: – W świetle tego przepisu jako wyroby medyczne należy rozumieć m.in. aktywne wyroby medyczne do implantacji, wyroby medyczne do diagnostyki in vitro, systemy i zestawy zabiegowe złożone z wyrobów medycznych i wyposażenie wyrobów medycznych.
– W związku z tym nie ma żadnych podstaw do przyjęcia, że niższa stawka nie ma zastosowania w przypadku wyposażenia ultrasonografu – powiedziała sędzia Kołodziejczak-Osetek.
Wyrok jest nieprawomocny. Stanowisko zaprezentowane przez WSA w Warszawie potwierdzają natomiast rozstrzygnięcia, które zapadły w NSA 24 czerwca 2014 r. (sygn. akt I GSK 631/13) i w WSA we Wrocławiu 1 sty- cznia 2015 r. (sygn. akt III SA/Wr 809/14, prawomocny).
Wyroby medyczne także w TSUE
Zastosowanie preferencyjnej stawki VAT na wyroby medyczne było przedmiotem sporu nie tylko sądów krajowych, ale również Trybunału Sprawiedliwości UE. Skargę na działania polskiego ustawodawcy, który objął obniżoną stawką aż 15 produktów wykorzystywanych w medycynie, złożyła Komisja Europejska.
W wyroku z 4 czerwca 2015 r. (sygn. akt C-678/13) TSUE uznał, że zarzuty KE są zasadne jedynie w trzech przypadkach. Polska została zatem zobowiązana do podwyższenia stawki na cysteinę, cystynę i ich pochodne (PKWiU 20.14.51.0), wyroby higieniczne lub farmaceutyczne (w tym smoczki, kroplomierze, rozpylacze i termofory) (PKWiU 22.19.71.0) i soczewki kontaktowe i szkła, które nie służą do korekty wzroku (PKWiU 32.50.41.0).
ORZECZNICTWO
Wyrok WSA w Warszawie z 25 lipca 2016 r., sygn. akt III SA/Wa 1686/15.