Zwolnienie z opodatkowania budowli infrastruktury portowej przysługuje tylko podmiotowi zarządzającemu portem – orzekł NSA.
Sprawa dotyczyła spółki, która była właścicielem specjalistycznych urządzeń i instalacji zlokalizowanych na terenie jednego z portów nad polskim morzem. Ich wartość razem z gruntami, na których stały, przekraczała 46 mln zł.
Budowle służyły spółce do przeładowywania siarki i produktów pochodnych ze statków na ląd, i odwrotnie. Bezumownie korzystały z nich również zarządca portu (podmiot z większościowym udziałem Skarbu Państwa) i powołane przez niego spółki zależne, które realizowały zadania wymienione w art. 7 ust 1 pkt 5 ustawy o portach i przystaniach morskich (Dz.U. z 2015 r. poz. 1569 ze zm.). Są to m.in. usługi związane z zarządzaniem, rozbudową i modernizacją infrastruktury portowej.
Spółka uważała, że może skorzystać ze zwolnienia w podatku od nieruchomości, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Na mocy tego przepisu zwolnione z podatku są: budowle infrastruktury portowej, budowle infrastruktury zapewniające dostęp do portów i przystani morskich oraz znajdujące się pod nimi grunty. W ocenie spółki, należące do niej nieruchomości były takimi budowlami, a w związku z tym przysługiwała jej ulga.
Innego zdania był prezydent miasta. Wskazał, że zwolnieniem mogą być objęte tylko nieruchomości wykorzystywane bezpośrednio i we własnym imieniu przez podmiot zarządzający portem, który jest wskazany w art. 2 pkt 4 w związku z pkt 6 ustawy o portach i przystaniach morskich. Spółka nie miała takiego statusu i dlatego – jak uznał organ – zwolnienie jej nie przysługuje.
Spółka się z tym nie zgadzała. Wskazywała, że z art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych nie wynika wprost, aby zwolnienie przysługiwało jedynie podmiotowi zarządzającemu portem. Uważała, że taka interpretacja przepisów narusza zasadę równości wobec prawa i prowadzi do dyskryminacji podmiotów prywatnych na rzecz podmiotów z większościowym udziałem Skarbu Państwa lub gminy.
Samorządowe kolegium odwoławcze utrzymało w mocy decyzję prezydenta miasta. Wyjaśniło, że przy określeniu podmiotu uprawnionego do zwolnienia należy sięgnąć do regulacji zawartych w ustawie o portach i przystaniach morskich, a zwłaszcza do art. 2 pkt 4. Przepis ten podaje definicję infrastruktury portowej. Wynika z niej, że za taką uznaje się akweny portowe oraz ogólnodostępne obiekty znajdujące się w granicach portu lub przystani morskiej, które są związane z funkcjonowaniem portu i przeznaczone do wykonywania przez podmiot zarządzający zadań wymienionych w art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy.
Stanowisko organów podzieliły WSA w Gdańsku i NSA. Sądy orzekły, że kluczową przesłanką do przyznania zwolnienia jest wykorzystywanie gruntów i budowli przez zarządzającego portem i tylko podmiot o takim statusie ma prawo do zwolnienia. Nie ma przy tym znaczenia, do kogo te nieruchomości należą – uznały sądy.
Sąd kasacyjny w całości podzielił przy tym stanowisko zaprezentowane przez NSA w wyroku z 17 października 2014 r. (sygn. akt II FSK 2769/14).
ORZECZNICTWO
Wyroki NSA z 28 czerwca 2016 r., sygn. akt II FSK 1229-32/14 i II FSK 2051/14