Od 2015 r., wraz z wejściem w życie art. 14a ustawy o CIT, wypłata dywidendy w formie rzeczowej stanowi przychód CIT wypłacającego w wysokości uregulowanego w ten sposób zobowiązania. Jakie konsekwencje może mieć ta nowelizacja dla zdarzeń restrukturyzacyjnych w ramach grupy kapitałowej, w tym likwidacji jednej ze spółek?
Zgodnie z art. 14a ust. 1 wykonanie świadczenia niepieniężnego przez podatnika w celu uregulowania zobowiązania m.in. z tytułu zaciągniętej pożyczki (kredytu), dywidendy, umorzenia albo zbycia w celu umorzenia udziałów (akcji), skutkuje dla tego podatnika koniecznością rozpoznania przychodu w wysokości zobowiązania uregulowanego w następstwie takiego świadczenia. Jeżeli jednak wartość rynkowa świadczenia niepieniężnego jest wyższa niż wysokość zobowiązania uregulowanego tym świadczeniem, przychód określa się w wysokości wartości rynkowej świadczenia niepieniężnego.
Choć nie wynika to wprost z przepisów, intencją ustawodawcy było objęcie tym przepisem także wypłaty dywidendy likwidacyjnej w postaci rzeczowej, w tym wydanie udziałów bądź akcji w spółkach zależnych. W rezultacie, jeżeli działania restrukturyzacyjne w grupie kapitałowej polegają na likwidacji jednej ze spółek, to wydanie jej majątku w ramach dywidendy likwidacyjnej może skutkować powstaniem przychodu po stronie likwidowanej spółki.
W praktyce może się więc zdarzyć, że opodatkowaniu polskim CIT będzie podlegać także wydanie majątku przez likwidowaną spółkę zagraniczną, będącą przykładowo spółką holdingową wobec spółki polskiej.
To oznacza, że mimo iż spółka polska, w świetle ustawy o CIT, nie uzyska przychodu podatkowego, jej zarząd powinien mieć na uwadze całość konsekwencji podatkowych na gruncie krajowych przepisów po stronie wszystkich podmiotów z grupy kapitałowej planującej działania restrukturyzacyjne. Ich przeoczenie może skutkować narażeniem spółki polskiej, a także grupy kapitałowej jako całości, na istotne ryzyko.