Nie można stosować różnych stawek podatku do ciastek o przedłużonej trwałości i do ciastek, których termin przydatności do spożycia nie przekracza 45 dni – orzekł WSA w Warszawie.
Sprawa dotyczyła spółki, której wyroby były zaklasyfikowane do grupowania PKWiU 10.71.12.0., a zgodnie z nomenklaturą scaloną – do kodu 1905 90 60.
Spółka chciała stosować do nich 8-proc. stawkę VAT. Twierdziła, że dyrektywa 2006/112/WE pozwala stosować obniżone stawki pod warunkiem, że będą one stosowane do wszystkich produktów znajdujących się w tej samej kategorii.
Argumentowała, że krajowe regulacje, które zezwalają na stosowanie obniżonej stawki podatku jedynie do wyrobów ciastkarskich, których termin przydatności do spożycia wynosi poniżej 45 dni, naruszają zasadę neutralności VAT i zasadę ochrony konkurencji. Zarzucała polskiemu ustawodawcy, że posłużył się kryterium niewymienionym w dyrektywie.
Izba Skarbowa w Warszawie była innego zdania. Stwierdziła, że polskie rozwiązanie w żaden sposób nie narusza zasady neutralności VAT ani nie ingeruje w zasady konkurencji, bo wyroby ciastkarskie, których termin przydatności nie przekracza 45 dni, nie są podobne do wyrobów ciastkarskich o dłuższej trwałości.
Izba dodała, że ustawodawca ma za zadanie chronić dobro obywateli. Może więc stosować preferencyjne stawki na produkty świeże, lepsze dla zdrowia, a nie na takie, które zawierają substancje przedłużające ich trwałość.
Spółka wygrała w WSA w Warszawie. Sędzia Jarosław Trelka wyjaśnił, że różnicowanie wyrobów ciastkarskich ze względu na kryterium ich trwałości i przydatności do spożycia nie ma żadnego uzasadnienia gospodarczego. Tym bardziej że substancje przedłużające trwałość nie muszą mieć wpływu na to, czy dany wyrób jest lepszy czy gorszy dla zdrowia.
Ciastka o przedłużonej trwałości i ciastka, których termin przydatności do spożycia nie przekracza 45 dni są produktami podobnymi, zostały sklasyfikowane w tej samej kategorii PKWiU i dlatego nie można stosować do nich dwóch różnych stawek VAT – uznał WSA. Zdaniem sądu takie działanie naruszałoby zasady uczciwej konkurencji i neutralności VAT.
Inaczej w tej kwestii orzekł w maju WSA w Krakowie. Stwierdził, że dłuższy okres przechowywania i przydatności do spożycia ma wpływ na decyzję konsumenta, który przywiązuje dużą wagę do właściwego, prozdrowotnego doboru produktów spożywczych. Dlatego polskie przepisy uzależniające niższą stawkę VAT od spełnienia dodatkowych norm przechowywania i przydatności do spożycia są zgodne z unijnymi (wyrok WSA z 14 maja 2014 r., sygn. akt I SA/Kr 438/14).
ORZECZNICTWO
Wyrok WSA w Warszawie z 16 lipca 2014 r., sygn. akt III Sa/Wa 3222/13. www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia