Gdy jeden ze współwłaścicieli nieruchomości pełni funkcję administratora i wynajmuje ją innym w ramach prowadzonej działalności, drugi musi, przy podziale przychodów z najmu, wystawić na niego fakturę – orzekł Naczelny Sąd Administracyjny.
Sprawa dotyczyła dwóch firm będących właścicielami budynku. Obie wykorzystują część pomieszczeń na własne potrzeby, a część wynajmują podmiotom trzecim. Czasem funkcję administratora pełni jeden współwłaściciel, czasem drugi.
Spór z izbą skarbową dotyczył prawidłowego dokumentowania i opodatkowania rozliczeń między współwłaścicielami – czy podział przychodów z najmu podlega VAT i czy powinien być udokumentowany fakturą.
Firma, której sprawa trafiła na wokandę Naczelnego Sądu Administracyjnego, uważała, że takiego obowiązku nie ma. Argumentowała, że zaakceptowanie przez drugiego współwłaściciela (niebędącego w danej sytuacji administratorem) wynajmu pomieszczeń nie stanowi usługi wykonywanej na jego rzecz. Tym samym podział kwoty uzyskanej z najmu nie jest formą zapłaty za jakiekolwiek świadczenie.
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie był innego zdania. Swierdził, że część przychodów z najmu, należna współwłaścicielowi (niebędącemu administratorem), stanowi faktycznie wynagrodzenie za świadczone usługi najmu, które podlegają VAT na zasadach ogólnych. Dlatego wypłatę współwłaścicielowi przysługującej mu części przychodów z najmu pomieszczeń należy udokumentować fakturą.
Interpretację tę uchylił Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie. Orzekł, że w tej sprawie nie da się zidentyfikować usługi, którą jeden współwłaściciel miałby świadczyć na rzecz drugiego, a samo otrzymanie pieniędzy z tytułu podziału czynszu najmu nie jest czynnością podlegającą VAT.
Innego zdania był jednak NSA. W ustnym uzasadnieniu wyroku sędzia Maria Dożynkiewicz stwierdziła, że obaj współwłaściciele są podatnikami VAT. To oznacza, że gdy jeden z nich administruje nieruchomością, to drugi – otrzymując część kwoty najmu wynikającej z podziału przychodów z najmu – musi wystawić na niego fakturę VAT.
ORZECZNICTWO
Wyrok NSA z 19 marca 2014 r., sygn. akt I FSK 579/13.