We wniosku o interpretację indywidualną nie wystarczy po prostu zadać pytania. Nie można oczekiwać, że organ udzieli wyczerpującej odpowiedzi, z uwzględnieniem wszelkich przepisów dotyczących danej sprawy.
W interpretacji indywidualnej izba może się ograniczyć wyłącznie do ustosunkowania się do uzasadnienia własnego stanowiska wnioskodawcy i to wyłącznie w zakresie przepisów wyraźnie przez niego wskazanych.
Potwierdził to NSA w wyroku z 15 stycznia 2014 r. (II FSK 331/12). Orzekł, że nie można oczekiwać od izby skarbowej, by wskazała, czy w opisanym we wniosku stanie faktycznym mógł mieć zastosowanie inny przepis, skoro sam wnioskodawca o to nie wnosił.
Chodziło o sytuację, w której podatnik wnosił o interpretację art. 21 ust. 1 pkt 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 z późn. zm.) i odpowiedź na pytanie, czy przepis ten ma zastosowanie do przedstawionego przez niego stanu faktycznego. Izba odpowiedziała, że nie, ale zarazem nie wskazała, że w opisanym przez podatnika stanie faktycznym mógł mieć zastosowanie art. 21 ust. 1 pkt 40 ustawy o PIT. Gdy sprawa trafiła do NSA, ten orzekł, iż „nie można czynić organowi interpretacyjnemu zarzutu, że nie wskazał, czy w opisanym we wniosku stanie faktycznym mógł mieć zastosowanie art. 21 ust. 1 pkt 40 ustawy o PIT, skoro sam skarżący o to nie wnosił”.
Trudno nie zauważyć, że NSA pokierował się tutaj zasadą, której sam podlega, tj. bycia ściśle związanym granicami skargi kasacyjnej; przeniósł ją niejako na postępowanie organów podatkowych w sprawach interpretacyjnych. Moim zdaniem nie jest to podejście właściwe, narusza bowiem cel i sens instytucji interpretacji, która ma umożliwiać podatnikom zdobywanie pewności co do swojej sytuacji podatkowej.
Z wyroku NSA płynie wniosek, że aby ją mieć, podatnik musi najpierw być ekspertem w prawie podatkowym, bo inaczej nie będzie umiał poprawnie sporządzić wniosku ORD-IN i w efekcie otrzyma interpretację, z której nic nie wynika i której moc ochronna jest wątpliwa.
Na szczęście w praktyce izb skarbowych zdecydowanie przeważa podejście pragmatyczne, zgodnie z którym zadaniem podatnika jest przede wszystkim porządnie opisać stan faktyczny sprawy i postawić pytanie oraz przedstawić swoje stanowisko, a zadaniem izby jest udzielenie odpowiedzi dającej podatnikowi jasność co do tego, jak do jego sytuacji stosowane będą przepisy prawa podatkowego.
Interpretacja ma umożliwiać podatnikom zdobywanie pewności co do swojej sytuacji podatkowej. Takie postępowanie skarbówki to uniemożliwia
Mateusz Kaczmarek, Kancelaria Doradztwa Podatkowego Kaczmarek i Partnerzy