Spółka, która nie zapłaciła w terminie faktury, powinna zmniejszyć koszty podatkowe o jej kwotę. Nie ma tu znaczenia, że umówiła się z wierzycielem, iż spłaci jego długi wobec innych firm.
Podwykonawca spółki wystawił jej 10 maja 2013 r. fakturę za roboty budowlane opiewającą na 90 tys. zł. Ta od razu zaliczyła jej wartość do swoich kosztów podatkowych. Nie zapłaciła jednak podwykonawcy w terminie 14 dni od wystawienia dokumentu. Poszkodowana firma 14 czerwca przesłała spółce polecenie zapłaty długu. Wyszczególniła na nim adresy i konta bankowe swoich wierzycieli, ale nie podała terminu płatności. Spółka w sierpniu 2013 r. zapłaciła nowym wierzycielom 50 tys. zł. Pozostałe 40 tys. zł nadal było jej długiem, ale – jak twierdziła – już nie wobec podwykonawcy, tylko jego kontrahentów.
W tej sytuacji spółka zapytała izbę skarbową, jak powinna traktować zobowiązania przejęte na podstawie poleceń zapłaty. Czy należy do nich stosować art. 15b ust. 1 ustawy o CIT (t.j. Dz. U. z 2011 r. nr 74, poz. 397 z późn. zm.) odnoszący się do niezapłaconych faktur? Przepis ten nakazuje wyłączyć ich wartość z kosztów podatkowych po upływie 30 dni od upływu terminu płatności dokumentu.
Spółka uważała, że nie musi korygować swoich rozliczeń, gdyż zobowiązanie wobec podwykonawcy spłaciła w momencie przejęcia jego zobowiązań wobec wierzycieli. Jej zdaniem w przypadku tych ostatnich termin liczy się od nowa. Zwróciła też uwagę, że na poleceniach zapłaty podwykonawca nie określił terminu płatności, a skoro tak, to zgodnie z art. 455 kodeksu cywilnego jest nim data niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do zapłaty. Takiego wezwania nie było, więc tym bardziej nie ma podstaw do korygowania kosztów podatkowych.
Izba skarbowa była przeciwnego zdania. Przypomniała, że spółka nie opłaciła pierwotnej faktury w terminie 30 dni od upływu daty jej płatności (do 23 czerwca 2013 r.), więc powinna w tym miesiącu skorygować rozliczenie kosztów podatkowych. Nie zmienia tego fakt przyjęcia poleceń zapłaty i zmiany ostatecznych wierzycieli, skoro spółka ciągle nie zapłaciła wierzytelności w terminie. Izba wyjaśniła jednak, że koszty mogą zostać ponownie zwiększone w sierpniu 2013 r. o zapłaconą wtedy sumę 50 tys. zł.
Ulga na złe długi obowiązuje zarówno w VAT, jak i podatkach dochodowych, jednak jej rozwiązania w obu przypadkach są odmienne
Interpretacja dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 2 stycznia 2014 r., nr ILPB3/423-470/13-2/KS