Nie ma podstaw do opodatkowania w Polsce wynagrodzenia za wynajem za granicą urządzeń budowlanych koniecznych do świadczenia tam usług.
Tak orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w sprawie polskiej spółki zajmującej się budową i instalacją pieców przemysłowych. Usługi świadczy ona u klientów, z których ponad połowa pochodzi spoza Polski. W takim przypadku wynajmuje na miejscu maszyny potrzebne jej do montażu pieców, aby oszczędzić na kosztach transportu.
Spółka zapytała, czy od wynagrodzenia, które płaci z tego tytułu zagranicznym firmom, powinna potrącić podatek u źródła zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT (t.j. Dz.U. z 2011 r. nr 74, poz. 397 z późn. zm.). Sama uważa, że nie, gdyż całość prac wykonuje poza Polską. Ponadto zagraniczne podmioty, od których wynajmuje maszyny, nie uzyskują przychodu na terenie naszego kraju. Nie powstaje więc dla nich ograniczony obowiązek podatkowy, o którym mowa w art. 3 ust 2. ustawy o CIT. Na gruncie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania takie pieniądze są zwykłym zyskiem przedsiębiorstwa opodatkowanym w miejscu jego siedziby – dodała spółka.
Nie zgodziła się z tym izba skarbowa. Podkreśliła, że zagraniczni kontrahenci osiągnęli w tej sytuacji przychód w Polsce, gdyż to z naszego terytorium były wypłacane pieniądze. Uznała, że chociaż usługi nie były fizycznie wykonywane w naszym kraju, to podatek u źródła należy pobrać, ponieważ skorzystała na nich spółka krajowa.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie uchylił tę interpretację. Orzekł, że sam fakt, iż wynagrodzenie wypłacił polski przedsiębiorca i że to on będzie korzystał z usługi, to zbyt mało, aby uznać, że dla jego zagranicznego kontrahenta powstał ograniczony obowiązek podatkowy. Powołał się przy tym na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 5 listopada 2009 r. (sygn. akt II FSK 2194/08).
Wojewódzki Sąd Administracyjny przypomniał, że wynajmowane urządzenia używane są za granicą i tam prowadzone są prace budowlane, więc tam też zagraniczny podmiot osiągnie przychód. Jedynym uzasadniającym pobór podatku łącznikiem zagranicznej firmy z terytorium naszego kraju byłoby więc wypłacane z Polski wynagrodzenie, a to zbyt mało. Inne podejście przeczyłoby zapisom art. 3 ust. 2 ustawy o CIT. Wyrok nie jest prawomocny.
Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o CIT podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają w Polsce
ORZECZNICTWO
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 3 października 2013 r. (sygn. akt I SA/Kr 1371/13).