W rozliczeniu z polskim fiskusem za 2006 rok osoby pracujące w Anglii muszą zastosować metodę proporcjonalnego odliczenia. Natomiast do dochodów uzyskanych na Wyspach po 1 stycznia 2007 r. zastosowanie będzie już miała metoda wyłączenia z progresją.

Dochody Polaka wykonującego pracę w Wielkiej Brytanii podlegają opodatkowaniu z uwzględnieniem zakresu jego obowiązku podatkowego. Agnieszka Wickel, doradca podatkowy i starszy konsultant w PricewaterhouseCoopers, przypomina, że kluczową kwestią jest ustalenie, czy dana osoba ma miejsce zamieszkania w Polsce (tj., czy jest ona polskim rezydentem podatkowym czy też nie).

Rezydencja podatkowa

Zdaniem Agnieszki Wickel uregulowania prawne w Wielkiej Brytanii dotyczące rezydencji podatkowej są bardziej skomplikowane niż w Polsce. Po pierwsze, zasadniczo wyróżniamy trzy statusy podatkowe: nierezydent (non-resident), rezydent (resident but not ordinarily resident) i zwykły rezydent (resident and ordinarily resident). Generalnie, w przypadku dochodu ze stosunku pracy nierezydent jest opodatkowany wyłącznie od dochodów uzyskanych za obowiązki wykonywane w Wielkiej Brytanii. Rezydent zaś podlega opodatkowaniu od dochodu otrzymanego za obowiązki pracownicze wykonywane w Wielkiej Brytanii oraz od dochodu za obowiązki wykonywane poza brytyjskimi granicami, ale wypłaconego w Wielkiej Brytanii bądź tam przekazanego, przywiezionego (remittance). Przykładem transferu takiego dochodu do Wielkiej Brytanii może być użycie w Wielkiej Brytanii zagranicznej karty kredytowej, a następnie uregulowanie rachunku ze środków trzymanych poza granicami Wielkiej Brytanii.

System PAYE



Jeżeli przychody danej osoby będą podlegały opodatkowaniu w Wielkiej Brytanii, to brytyjski pracodawca (bądź spółka, na rzecz której osoba ta wykonuje pracę w Wielkiej Brytanii) będzie co miesiąc odprowadzał podatek należny od wypłacanego jej wynagrodzenia w ramach tzw. systemu PAYE (pay as you earn).

– Zwykły rezydent jest – co do zasady – opodatkowany w Wielkiej Brytanii od całości swoich ogólnoświatowych dochodów. Wyjątkiem będzie tu sytuacja osoby, która jest zwykłym rezydentem w Wielkiej Brytanii, ale nie posiada statusu tzw. osoby stale zamieszkującej w Wielkiej Brytanii (UK domiciled), i na podstawie odrębnej umowy o pracę zawartej z pracodawcą mającym siedzibę poza granicami Wielkiej Brytanii jest wynagradzana za obowiązki wykonywane całkowicie poza Wielką Brytanią – przypomina ekspert PricewaterhouseCoopers.

Status podatnika

Określając obowiązki podatkowe osoby pracującej za granicą, warto się zastanowić, w jakiej sytuacji dana osoba będzie miała konkretny status podatkowy w Wielkiej Brytanii. Jak tłumaczy w rozmowie z nami Agnieszka Wickel, nierezydentem jest zasadniczo osoba, której długość pobytu w Wielkiej Brytanii w danym roku podatkowym nie przekroczyła 183 dni. Natomiast jako rezydent traktowana jest osoba, która albo spędziła w Wielkiej Brytanii ponad 183 dni w danym roku podatkowym, albo przebywała tam średnio powyżej 90 dni w każdym z czterech kolejnych lat podatkowych (nie licząc roku przyjazdu i wyjazdu). Z kolei status zwykłego rezydenta posiada osoba, która przykładowo: przybyła do Wielkiej Brytanii z intencją pobytu tam dłużej niż trzy lata bądź zakupiła tam nieruchomość albo wynajęła ją na okres powyżej trzech lat, od – odpowiednio – momentu przyjazdu, zakupu nieruchomości lub zawarcia wspomnianej umowy najmu. – Gdyby zarówno Polska, jak i Wielka Brytania na podstawie swojego krajowego prawa uznawały jednocześnie daną osobę za swojego rezydenta podatkowego, to w takiej sytuacji zastosowanie znajdzie umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, zawarta pomiędzy Polską a Wielką Brytanią, i przewidziane w niej normy, które pozwolą na rozwiązanie zaistniałego konfliktu rezydencji – dodaje nasza rozmówczyni.

Umowy międzynarodowe

Bez względu na status podatkowy danej osoby jej dochody uzyskiwane za pracę wykonywaną w Wielkiej Brytanii będą – co do zasady – podlegać opodatkowaniu w tym kraju. Pewne wyjątki od tej zasady są przewidziane w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania. ANGIELSKA SKALA PODATKOWA



Niemniej jednak – jak wynika z wyjaśnień eksperta PricewaterhouseCoopers – w sytuacji gdy pobyt danej osoby w Wielkiej Brytanii przekroczy limit 183 dni albo jej wynagrodzenie będzie wypłacane przez spółkę brytyjską czy też koszty tego wynagrodzenia będzie ponosić spółka brytyjska, dochody tej osoby będą opodatkowane w Wielkiej Brytanii.

Dochody pracownicze

Dochody pracownicze są opodatkowane w Wielkiej Brytanii według progresywnej skali podatkowej. Najwyższa stawka podatkowa wynosi 40 proc., zaś roczna kwota wolna od opodatkowania wynosi 5035 funtów w latach 2006 i 2007 i 5225 funtów w latach 2007 i 2008. – W tym miejscu należy zwrócić uwagę na fakt, że rok podatkowy w Wielkiej Brytanii nie pokrywa się z rokiem kalendarzowym i trwa od 6 kwietnia danego roku do 5 kwietnia roku następnego – wskazuje Agnieszka Wickel. W większości przypadków osoba uzyskująca dochody z pracy nie będzie już zobowiązana do złożenia zeznania rocznego w Wielkiej Brytanii, chyba że posiada dochody z innych źródeł podlegające opodatkowaniu w tym kraju, np. dywidendy, dochody ze sprzedaży akcji, odsetki itp. Niemniej jednak, gdyby na danej osobie ciążył obowiązek złożenia zeznania rocznego w Wielkiej Brytanii, to pracownik może wybrać jedną z następujących opcji: albo złoży do brytyjskiego urzędu skarbowego (Inland Revenue) tylko zeznanie roczne obejmujące dane podatnika i zestawienie dochodów z poszczególnych źródeł oraz ulg, a urząd dokona za niego kalkulacji podatku, albo razem z zeznaniem pracownik sam dokona obliczenia rocznego podatku.

ROZLICZENIE MAŁŻONKÓW



W Wielkiej Brytanii nie ma możliwości łącznego opodatkowania małżonków. Zasadniczo, każdy z małżonków jest osobiście zobowiązany złożyć zeznanie roczne. Jednak każdemu z małżonków przysługuje odrębna kwota wolna od opodatkowania.

W pierwszym przypadku pracownik będzie zobowiązany do złożenia zeznania podatkowego za dany rok podatkowy w terminie do 30 września roku, w którym kończy się dany rok podatkowy. Na tej podstawie władze skarbowe dokonują ostatecznego rozliczenia podatkowego danej osoby, o czym ją informują. Następnie, jeżeli okaże się, że istnieje należny podatek do zapłaty, pracownik będzie zobowiązany go uiścić do 31 stycznia roku następującego po roku, w którym skończył się dany rok podatkowy. W drugim wypadku pracownik składa zeznanie roczne wraz z kalkulacją podatku za dany rok podatkowy do 31 stycznia roku następującego po roku, w którym skończył się dany rok podatkowy.