Jeśli organy podatkowe uznają dowody potwierdzające prawo dostawcy do zwolnienia VAT, fiskus nie może potem domagać się zapłaty podatku, twierdząc, że dokumenty są fałszywe.

Rzecznik generalny Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości wydał opinię w sprawie Teleos plc and Others v. The Commissioners of Customs and Excise (C-409/04), dotyczącą stosowania zwolnienia VAT przy transakcjach wewnątrzwspólnotowych. W opublikowanej opinii wyjaśniono, że zwolnienie wewnętrzwspólnotowej dostawy towarów na podstawie art. 28c (A) (a) VI Dyrektywy VAT 77/388/EEC z dnia 17 maja 1977 r. wymaga, aby dostarczane towary były wysłane lub transportowane do innego państwa członkowskiego, a więc fizycznie opuściły terytorium państwa członkowskiego dostawy. Jeżeli działający w dobrej wierze dostawca towaru przedstawił właściwym organom w swoim państwie członkowskim, po zgłoszeniu żądania zwrotu, obiektywne dowody, które w chwili ich otrzymania zdawały się potwierdzać jego prawo do zwolnienia towarów na podstawie art. 28c (A) (a) VI Dyrektywy, organy nie mogą domagać się od dostawcy zapłacenia VAT od tych towarów. Stanie się tak, jeśli właściwe organy początkowo przyjęły te dowody dla celów zwolnienia, a potem weszły w posiadanie kolejnych dowodów, które albo poddają w wątpliwość słuszność wcześniejszych dowodów, albo wykazują, że przedstawione dowody były fałszywe, lecz bez wiedzy lub uczestnictwa dostawcy. Zasada ta ma zastosowanie jedynie w przypadku, gdy dostawca zrobił wszystko co w jego mocy, aby potwierdzić właściwe zastosowanie przepisów podatkowych. Rzecznik podkreślił także, że nie można za wystarczające udowodnienie prawa do zwolnienia uznać przedstawienia dowodu, że nabywca złożył deklarację podatkową dotyczącą wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów właściwym władzom państwa członkowskiego przeznaczenia. Więcej: www.taxnews.pl