Jeśli firma na początku budowy przyjęła konkretny sposób obliczania powierzchni użytkowej, to przy sprzedaży domów lub mieszkań nie musi go zmieniać.
Spółka stosowała Polską Normę PN-70/B-02365 „Powierzchnia budynków. Podział, określenia i zasady obmiaru” z 1970 r. Organ podatkowy chciał, by posługiwała się Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych (PKOB).
W sporze z fiskusem deweloper podnosił, że ustawa o VAT (t.j. Dz.U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) nie zawiera wytycznych, w jaki sposób powinna być obliczana powierzchnia użytkowa wystawionych na sprzedaż lokali oraz domów. Ma ona znaczenie przy określaniu stawki VAT (do 300 mkw. powierzchni domu i 150 mkw. mieszkania – 8 proc.). Przedsiębiorstwo wyjaśniło też, że w praktyce inwestorzy i firmy budowlane stosują różne sposoby jej obliczania.
Minister finansów stał na stanowisku, że metoda użyta w tym przypadku przez dewelopera już nie obowiązuje, ponieważ nie została uwzględniona w rozporządzeniu ministra spraw wewnętrznych i administracji w sprawie wprowadzenia obowiązku stosowania niektórych polskich norm (Dz.U. z 1999 r. nr 22, poz. 209 z późn. zm.). Firma złożyła skargę do sądu. Uważała, że nakaz fiskusa stosowania klasyfikacji PKOB jest niezgodny z prawem, ponieważ jest to tylko klasyfikacja statystyczna, którą stosuje się w ewidencji i dokumentacji oraz rachunkowości, a także w urzędowych rejestrach. Tym samym spółka może stosować tę normę, którą przyjęła, ponieważ wskazuje ona, na jakich zasadach należy wliczać do powierzchni użytkowej konkretne fragmenty przestrzeni.
WSA w Warszawie przyznał rację spółce. Orzekł, że należy stosować normę stosowaną na wcześniejszych etapach inwestycji mieszkaniowej. NSA również nie uwzględnił argumentów fiskusa. Podkreślił, że problem bierze się stąd, że w ustawie o VAT nie został zdefiniowany termin „powierzchnia użytkowa”, co mogłoby nastąpić przez odesłanie do konkretnej normy albo do innej ustawy. Sposób obliczania powierzchni użytkowej jest określony np. w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz.U. z 2010 r. nr 95, poz. 613 z późn. zm.).
Wyrok jest prawomocny.
ORZECZNICTWO
Wyrok NSA z 8 maja 2013 r. (sygn. akt I FSK 852/12).