Jeśli podatnik ureguluje przeterminowane zobowiązanie w formie innej niż pieniężna, nie musi płacić podatku od towarów i usług od przekazanych fiskusowi rzeczy czy praw.
Sprawa dotyczyła spółki, która w zamian za wygaśnięcie zobowiązania w podatku od nieruchomości przeniosła na gminę prawo do użytkowania wieczystego gruntu należącego do Skarbu Państwa.
Minister finansów twierdził, że jest to czynność opodatkowana VAT. Wyjaśnił, że zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa związana z przeniesieniem prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Podkreślił, że w przypadku spółki przeniesienie następuje na podstawie umowy cywilnoprawnej podpisanej z gminą i jest odpłatne. Odpłatnością jest kwota zaległości podatkowych, która została skompensowana wartością nieruchomości.
Sąd wojewódzki w Gliwicach uchylił interpretację ministra. Przyznał mu co prawda rację, że transakcja ma cechy odpłatnej dostawy towarów. Uznał jednak, że w przypadku przeniesienia prawa użytkowania wieczystego na rzecz gminy jako zapłaty zaległości nie powstaje obowiązek podatkowy. Podatnik nie otrzymuje bowiem żadnego wynagrodzenia z tytułu przeniesienia tego prawa, a jedynie dokonuje zapłaty podatku w naturze (za zgodą wierzyciela).
Minister zaskarżył wyrok do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Sąd kasacyjny orzekł, że firma wybrała jeden ze sposobów zaspokojenia daniny publicznej. Nie sprzeciwia się temu Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.). Skład orzekający powołał się na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w składzie siedmiu sędziów z 16 stycznia 2007 r. (sygn. akt I FSK 500/06).
Sąd stwierdził wtedy, że zasadniczą cechą podatku jest jego nieekwiwalentność, to znaczy, że podatnik nie otrzymuje od władzy w zamian za jego zapłatę żadnego świadczenia.
Wyrok jest prawomocny.
Ordynacja podatkowa nie sprzeciwia się uregulowaniu daniny publicznej w inny sposób niż wpłata pieniężna
ORZECZNICTWO
Wyrok NSA z 20 marca 2013 r. (sygn. akt I FSK 639/11).