Gmina jako czynny, zarejestrowany podatnik VAT wystawiła na sprzedaż dwie działki – pierwszą sklasyfikowaną zgodnie z ewidencją gruntów jako łąki i las, drugą jako grunty orne, las i nieużytki.
We wniosku o interpretację do dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi samorządowcy uznali, że sprzedaż działek będzie zwolniona z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054), gdyż teren jest niezabudowany, a ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy nie wynika, by były to grunty przeznaczone pod zabudowę.
Dyrektor w interpretacji stwierdził, że gmina może traktować sprzedaż jako wolną od podatku, ale nie na podstawie studium, lecz ewidencji gruntów. Jak wskazał, faktycznie w myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT zwalnia się od podatku tereny niezabudowane inne niż budowlane czy przeznaczone pod zabudowę. Jednakże w celu określenia, jakie jest przeznaczenie ziemi, należy się odwołać do przepisów ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 647). Z aktu wynika, że kluczowy jest zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego – stwierdził organ wydający interpretację.
Sprzedająca działki gmina nie ma jednak planu zagospodarowania przestrzennego. W takiej sytuacji o klasyfikacji terenu decydują zapisy w ewidencji gruntów i budynków. Dyrektor IS w Łodzi przywołał wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w tej sprawie (sygn. akt I FPS 8/10), stwierdzający dodatkowo, że dla klasyfikacji nie jest wiążące studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego. Studium to nie akt prawa miejscowego – jego postanowienia kierowane są do organów gminy i nie kształtują sytuacji prawnej podmiotów spoza systemu administracji publicznej (nie mogą zatem wpływać na sytuację prawną podatników, jak choćby ustalenie prawa do zwolnienia z VAT).
Biorąc pod uwagę opis sprawy, dyrektor IS w Łodzi stwierdził w interpretacji, że opodatkowanie działek według stawki 23-proc. nie znajduje uzasadnienia w obowiązujących przepisach. Oceniając stanowisko gminy, organ uznał, że doszła ona do prawidłowego wniosku, choć w oparciu o niewłaściwą argumentację.
Interpretacja indywidualna dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 11 lutego 2013 r. (sygn. IPTPP2/443-1009/12-4/AW).