Pracownik, który używa firmowego telefonu do celów prywatnych, uzyskuje przychód, jeśli pracodawca pokrywa koszty takich rozmów.
Rozdzielenie rozmów służbowych od prywatnych jest możliwe na podstawie billingu. Billing potwierdza te połączenia, które dotyczyły rozmów służbowych. Daje to podstawę do udokumentowania poniesionych wydatków i zaliczenia ich do kosztów podatkowych firmy. W przypadku usług telekomunikacyjnych można je refakturować na poszczególne podmioty korzystające z tych usług. Pracodawca wystawia zatem fakturę VAT na pracownika z tytułu wykonanych przez niego prywatnych rozmów telefonicznych.
W dużych firmach, z własnymi centralami telefonicznymi obciążenie pracowników kosztami prywatnych rozmów następuje na podstawie wykazów rozmów z danego numeru telefonicznego (na podstawie dowodu KP) – także na podstawie wydruków dostarczonych przez operatora telekomunikacyjnego.
Do przychodu pracownika zalicza się tę część wydatków na rozmowy prywatne, którą pokrywa pracodawca (art. 12 ust. 1 ustawy o PIT – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.). Z kolei pracodawca do swoich kosztów podatkowych może zaliczyć całość kwoty, którą wypłacił pracownikowi z tego tytułu (art. 22 ust. 1 ustawy o PIT i art. 15 ust. 1 ustawy o CIT).