NSA i Ministerstwo Gospodarki są zwolennikami zwolnienia z rozliczania PIT sfinansowanych pracownikom kosztów dojazdów. Izby skarbowe, przeciwnie.
Jeśli zakład pracy oferuje swoim pracownikom bezpłatny dojazd do pracy, np. autobusem, to powinien doliczyć wartość tego dowozu do przychodu pracownika i obliczyć PIT. Takie jest obecnie stanowisko fiskusa (zob. interpretacja dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 1 marca 2012 r., nr IPPB4/415-932/11-2/MP).
Z tym nie zgadza się jednak Naczelny Sąd Administracyjny. Problem jest znaczny, ponieważ dotyczy z reguły firm zlokalizowanych na obszarach mało zaludnionych, o słabej infrastrukturze, gdzie też często panuje wysokie bezrobocie. Dlatego dodatkowe obciążanie pracowników podatkiem jest niekorzystne. Resort gospodarki dostrzegł to i w ramach pakietu zmian ułatwiających prowadzenie biznesu, proponuje wprowadzenie do ustawy o PIT zwolnienia z podatku świadczenia dowozu do zakładu pracy na rzecz pracowników.
Marcin Retka, ekspert podatkowy w KPMG, uważa, że wprowadzenie zwolnienia, z uwagi na redukcję obciążeń podatkowych, może nie tylko przyczynić się do promocji zatrudnienia oraz pobudzenia aktywności zawodowej na terenach dotkniętych dużym bezrobociem, ale również, a może przede wszystkim, wprowadzi jasne regulacje dotyczące podatkowego traktowania dowozów pracowników.
Obecnie, jeśli, tak jak chce fiskus, przypisać pracownikowi dodatkowy przychód w związku z dowozem do pracy i opodatkować go, to powstają problemy praktyczne z określeniem wartości tego przychodu. W sytuacji gdy pracodawca płaci ryczałtowo za usługę dowozu i nie prowadzi ewidencji, który z pracowników i w jakim zakresie faktycznie skorzystał ze świadczenia, nie ma możliwości określenia wysokości przychodu dla konkretnego pracownika.
– Zdaniem organów podatkowych w takich przypadkach należy ustalić hipotetyczny przychód statystyczny. Podejście takie jest co najmniej niesprawiedliwe – stwierdza Marcin Retka.
W podobnym tonie wyraził się również NSA w wyroku z 11 kwietnia 2012 r. (sygn. akt II FSK 1724/10) oraz w wyroku z 20 stycznia 2012 r. (sygn. akt II FSK 1356/10). W ocenie NSA, gdy wartości świadczeń nieodpłatnych nie można przyporządkować do konkretnego pracownika, to nie można ustalić dla konkretnego pracownika kwoty przychodu uzyskanego z tytułu finansowania przez pracodawcę dojazdów do miejsca zatrudnienia z miejsca zamieszkania i z powrotem.
Etap legislacyjny
Projekt założeń do projektu ustawy o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce z 14 czerwca 2012 r. przekazany do konsultacji społecznych.