Pełnomocnik ustanowiony w postępowaniu podatkowym nie może działać w postępowaniu dotyczącym nadania decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności – orzekł WSA w Bydgoszczy.
Naczelnik urzędu skarbowego nadał rygor natychmiastowej wykonalności decyzji dyrektora urzędu kontroli skarbowej określającej podatnikowi wysokość zobowiązania w PIT. Spór toczył się o to, czy postanowienie o nadaniu rygoru zostało doręczone prawidłowo pełnomocnikowi oraz czy postępowanie wymiarowe oraz dotyczące wydania postanowienia jest tą samą sprawą.
Sąd orzekł, że oba postępowania są postępowaniami odrębnymi. W każdym z nich konieczne jest więc doręczenie postanowień podatnikowi lub pełnomocnikowi.
WSA wyjaśnił, że w rozdziale 16a Ordynacji podatkowej (t.j. Dz.U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 z późn. zm.) zostały określone przepisy dotyczące wykonania decyzji oraz postępowania podatkowego. W ramach tego działu ustawodawca rozróżnił w poszczególnych rozdziałach etapy postępowania podatkowego jako odrębne postępowania. Wyróżnił: postępowanie zwykłe, na które składa się kilka rozdziałów, postępowanie odwoławcze, postępowanie zażaleniowe, wznowienie postępowania, stwierdzenie nieważności decyzji, uchylenie lub zmianę decyzji ostatecznej, wygaśniecie decyzji.
Są to zatem różne czynności i należy je prowadzić jak odrębne postępowania. Dotyczy to także przepisów o nadawaniu decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności. W efekcie jeśli dana osoba określiła pełnomocnika do doręczeń w postępowaniu podatkowym, to organy nie mogą pełnomocnikowi wysyłać pism w postępowaniu, w którym wydały postanowienie o natychmiastowej wykonalności.

Wyrok jest nieprawomocny.

ORZECZNICTWO
Wyrok WSA w Bydgoszczy z 28 maja 2012 r., sygn. akt I SA/Bd 262/12.