Koszty pracownicze, m.in. premie, nagrody, zasadniczo stanowią koszty uzyskania przychodów. Czy dotyczy to również wydatków na cele rekreacyjne pracowników?
Pracodawcy podejmują różnego rodzaju działania motywujące pracowników. W tym celu ponoszą wydatki np. w postaci zakupu karnetów wstępu na siłownie, pływalnie, korty tenisowe, fitness, opłaty za korzystanie z sauny, sal gimnastycznych. Świadczenia te stanowią jeden z pozapłacowych elementów motywacyjnych pracowników.
Do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Wydatki na rzecz pracowników w postaci zakupu kart umożliwiających bezpłatne korzystanie z różnego rodzaju obiektów i zajęć sportowych należy uznać za pośrednio związane z działalnością pracodawcy.
W każdej sytuacji należy sprawdzić, jaki jest cel takiego przedsięwzięcia. Jeżeli zorganizowanie spotkań ma na celu poprawę komunikacji wewnętrznej i motywacji do pracy przez zintegrowanie pracowników, budowanie zespołu, poprawę atmosfery pracy oraz ułatwienie ułożenia wzajemnych relacji i w efekcie poprawę efektywności pracy, a przez to zwiększenie przychodów osiąganych przez podatnika, to poniesione na ten cel wydatki mogą zostać zakwalifikowane do kosztów podatkowych. Jednak warunkiem zaliczenia tego typu wydatku do kosztów podatkowych jest traktowanie tego świadczenia jako przychód podatkowy ze stosunku pracy. Jeżeli spotkanie nie służy takiemu celowi, a przebywanie pracowników ze sobą jest celem samym w sobie, to w takim przypadku nie można uznać, że wydatki takie mają związek z przychodem, wobec czego nie stanowią one kosztu uzyskania przychodów. Stanowisko takie zaprezentował dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 2 listopada 2011 r. (nr IBPBI/2/423-957/11/SD).