Usługi elektroniczne są coraz popularniejsze. Zgodnie z definicją są to usługi świadczone za pomocą internetu lub sieci elektronicznej. Ich świadczenie jest na tyle zautomatyzowane, że wymagają zaledwie minimalnego udziału człowieka, a ich wykonanie bez wykorzystania technologii informacyjnej jest niemożliwe.

Generalna zasada w ustawie o VAT (t.j. Dz.U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054) dotycząca miejsca świadczenia usług drogą elektroniczną na rzecz osób niebędących podatnikami – konsumentów stanowi, że za miejsce świadczenia uznaje się miejsce, w którym usługodawca podatnik posiada siedzibę działalności gospodarczej. Wynika to bezpośrednio z art. 28c ustawy o VAT.
– Ustawa przewiduje jednak pewne wyjątki od zasady generalnej w stosunku do osób fizycznych jako odbiorców końcowych – wyjaśnia Andrzej Nikończyk, doradca podatkowy, partner w KNDP.
W przypadku gdy świadczenie usług odbywa się na rzecz konsumentów spoza Unii Europejskiej, miejscem świadczenia usług drogą elektroniczną jest to miejsce, gdzie podmioty te mają siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub miejsce zwykłego pobytu.
Gdy usługi świadczone są na rzecz konsumentów mających siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium Unii Europejskiej przez podmiot, który siedziby na terenie Unii nie ma, to za miejsce świadczenia usług uznaje się miejsce, gdzie usługobiorca ma swoją siedzibę.
– Usługi są więc opodatkowane w kraju nabywcy – zwraca uwagę Andrzej Nikończyk.
Dodaje, że wobec tego, jeżeli osoba fizyczna z Polski pobiera za pośrednictwem internetu treści multimedialne z portalu firmy, która ma siedzibę poza terytorium Unii, na przykład w USA, miejscem świadczenia usługi będzie terytorium Polski.