Osoba, która została wezwana do urzędu skarbowego w charakterze świadka, może odmówić odpowiedzi na pytanie lub pytania.

Urzędy skarbowe coraz częściej w prowadzonych postępowaniach wykorzystują możliwość powołania świadka. Przepisy wskazują, że świadek nie może odmówić zeznań, chyba że jest małżonkiem strony, jego krewnym (dotyczy wstępnych i zstępnych), rodzeństwem oraz powinowatym pierwszego stopnia (teść, teściowa). Michał Roszkowski, menedżer w Accreo Taxand, wskazuje, że dotyczy to także osób pozostających ze stroną w stosunku przysposobienia, opieki lub kurateli, przy czym prawo do odmowy zeznań trwa także po ustaniu małżeństwa, przysposobienia, opieki lub kurateli.

– Z kolei świadek może odmówić odpowiedzi na pytania, gdy odpowiedź mogłaby narazić jego lub jego bliskich na odpowiedzialność karną, karną skarbową albo spowodować naruszenie obowiązku zachowania ustawowo chronionej tajemnicy zawodowej – podpowiada Michał Roszkowski.

Ekspert zwraca uwagę, że przed odebraniem zeznania organ podatkowy powinien pouczyć świadka zarówno o prawie odmowy zeznań, jak i prawie do odmowy odpowiedzi na pytania, a także uprzedzić o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań.

– W przeciwnym przypadku, przy braku pouczenia, świadek może zeznać nieprawdę, zaś jego zeznania nie powinny stanowić podstawy ustaleń faktycznych – ostrzega Michał Roszkowski.

Istotne jest także, że świadek według własnej woli decyduje o korzystaniu z obydwu praw i osoba taka nie musi usprawiedliwiać tej okoliczności.