Składki opłacone przez pracodawcę z zawartych lub odnowionych umów ubezpieczenia dla pracowników nie pomniejszą przychodów firmy.

Wyjątkowo do kosztów podatkowych można zaliczyć składki związane z umowami ubezpieczenia dotyczące ryzyka grup 1, 3 i 5 działu I oraz grup 1 i 2 działu II, wymienionych w załączniku do ustawy z 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (t.j. Dz.U. z 2010 r. nr 11, poz. 66 z późn. zm.). Natalia Dymek, ekspert w Kancelarii Sławomir Czyż Doradca Podatkowy, podkreśla, że oprócz wymienionych grup muszą być spełnione łącznie następujące warunki: pracodawca nie jest uprawniony do otrzymania świadczenia, a umowa ubezpieczenia w okresie pięciu lat (licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono) wyklucza wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie, wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy oraz możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy.

Nasza rozmówczyni dodaje, że składki na ubezpieczenie grupowe na życie są kosztem uzyskania przychodu w roku podatkowym, w którym zostały poniesione. Są ujmowane w kosztach w ciągu roku w dacie zaksięgowania w księgach rachunkowych, co oznacza, że będą kosztem poniesionym jednorazowo lub rozliczanym w czasie.

Natomiast w świetle art. 12 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2010 r. nr 51, poz. 307 z późn. zm.) składka opłacana przez pracodawcę jest przychodem po stronie pracownika, która wraz z innymi dochodami ze stosunku pracy powinna być objęta PIT. Pracodawca jako płatnik jest zobowiązany do obliczenia i pobierania zaliczek na podatek.

Jednak – jak podkreśla Natalia Dymek – składka opłacana przez pracodawcę na grupowe ubezpieczenie na życie nie będzie przychodem ze stosunku pracy, a więc nie będzie skutkowała naliczeniem podatku dochodowego od jej wysokości. Tym samym nie będzie podstawą wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne, gdy uprawnionym do otrzymania świadczenia ubezpieczeniowego będzie pracodawca.