Podatnicy, którzy nie skorzystali z obniżonej stawki podatku od nieruchomości dla pomieszczeń niezwiązanych bezpośrednio z usługami zdrowotnymi, mogą ubiegać się o nadpłatę.

Podatnicy prowadzący działalność medyczną nie stoją na straconej pozycji w sporze z gminami. Jeśli przed 1 stycznia 2011 r., a więc przed nowelizacją ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz.U. z 2010 r. nr 95, poz. 613 z późn. zm.), opodatkowali pomieszczenia niezwiązane ściśle z tą działalnością według wyższej stawki podatku od nieruchomości, mogą złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty i powalczyć o odzyskanie pieniędzy w sądzie. Orzecznictwo sądów administracyjnych w sprawie stawki podatku od nieruchomości związanych ze świadczeniami medycznymi jest niejednolite.

Jak mówi Małgorzata Boguszewska, konsultant podatkowy w Alma Consulting Group Polska, w orzecznictwie dominuje negatywna dla podatników linia orzecznicza w zakresie zastosowania preferencyjnej stawki podatku od nieruchomości dla pomieszczeń zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie udzielania świadczeń zdrowotnych.

Istotą sporu jest to, czy do wszystkich pomieszczeń zajmowanych przez podmioty prowadzące działalność medyczną zastosowanie miała obniżona stawka podatku od nieruchomości, czy też stawka preferencyjna miała zastosowanie jedynie do pomieszczeń, w których udzielane były świadczenia zdrowotne – wyjaśnia ekspert.

Przykładowo, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy (sygn. akt I SA/Bd 268/11, nieprawomocny) orzekł, że przed 1 stycznia 2011 r. tylko pomieszczenia ściśle związane z udzielaniem świadczeń zdrowotnych podlegały podatkowi od nieruchomości według preferencyjnej stawki. Podobnie stwierdził WSA w Gliwicach (sygn. akt I SA/Gl 647/10, prawomocny).

Korzystne stanowisko prezentuje natomiast WSA w Rzeszowie (sygn. akt I SA/Rz 182/11, prawomocny). Sąd orzekł, że gdy skarżąca nie prowadziła innego rodzaju działalności gospodarczej, preferencyjną stawką należy opodatkować również np. rejestrację, korytarz i sanitariaty, gdyż trudno sobie wyobrazić udzielanie świadczeń zdrowotnych bez tych pomieszczeń.

Od 1 stycznia 2011 r. przepisy zmieniły się na korzyść podatników. Zamieniono słowo „zajęte” na „związane”. Obecnie zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. d) ustawy budynki lub ich części związane z udzielaniem świadczeń zdrowotnych są opodatkowane niższą stawką.

– Zmiana ta miała na celu jedynie odtworzenie idei, jaka towarzyszyła ustawodawcy przy wprowadzeniu preferencyjnej stawki, a która została zawężona w wyniku wyroków sądów – wyjaśnia Małgorzata Boguszewska.

Jak tłumaczy nasza rozmówczyni, preferencyjną stawką przed 1 stycznia 2011 r. powinny być więc opodatkowane zarówno pomieszczenia bezpośrednio zajęte na wykonywanie działalności zdrowotnej jak również te, bez których nie jest możliwe prawidłowe funkcjonowanie jednostki medycznej. Podatnicy w sądach powinni więc powoływać się na powyższą argumentację oraz prawomocny wyrok WSA w Rzeszowie.

Taką intencję potwierdza też odpowiedź Ministerstwa Finansów na interpelację (nr 19841).

4,27 zł wynosi maksymalna stawka podatku za 1 mkw. powierzchni użytkowej od budynków lub ich części związanych ze świadczeniami zdrowotnymi