Drobne naprawy w wynajętym lokalu nie będą kosztem właściciela, bo do ich ponoszenia zobowiązany jest najemca.

Firmy, które wynajmują posiadane przez siebie lokale innym podmiotom, mogą w pewnych sytuacjach decydować się na przeprowadzenie ich remontu generalnego. Czy jeśli w umowie najmu nie zostało określone, że wynajmujący może dokonać takiego remontu, to urząd skarbowy może kwestionować poniesione przez właściciela wydatki?

Z punktu widzenia przepisów kodeksu cywilnego należy rozróżnić, jakie nakłady na remont obciążają wynajmującego, a jakie najemcę lokalu. Z przepisu art. 681 tego kodeksu wynika, że najemcę lokalu obciążają tzw. drobne nakłady.

– Są to naprawy podłóg, drzwi i okien, malowanie ścian, podłóg oraz wewnętrznej strony drzwi wejściowych oraz drobne naprawy instalacji i urządzeń technicznych, zapewniających korzystanie ze światła, ogrzewania, dopływu i odpływu wody – mówi Adam Hellwig, doradca podatkowy, starszy menedżer w PwC (biuro w Katowicach).

Nakłady na nieruchomość, które nie są zakwalifikowane jako drobne, obciążają wynajmującego.

Według Adama Hellwiga podobną ścieżką rozumowania powinny pójść organy podatkowe, które – zgodnie z definicją kosztów uzyskania przychodów – będą badać związek ponoszonych wydatków remontowych z przychodem z najmu albo przynajmniej z zachowaniem źródła przychodów z najmu. Można uznać, że skoro strony nie umówiły się inaczej, zgodnie z zasadami wynikającymi z prawa cywilnego, wszelkie wydatki remontowe, które nie mają charakteru bieżących drobnych nakładów, ale są wydatkami na remont generalny, powinny obciążać wynajmującego.

– W konsekwencji firma, która rozlicza najem na zasadach ogólnych, powinna zaliczyć wydatki na remont do kosztów uzyskania przychodów – dodaje Adam Hellwig.

Jednak przedsiębiorca, który zaliczy wydatki na naprawy w wynajmowanym lokalu do kosztów, musi jeszcze ocenić, czy mają one faktycznie charakter remontu, czy modernizacji. Jeśli zrealizowane prace w wynajmowanym lokalu, będącym środkiem trwałym, mają charakter modernizacji (przebudowa, rozbudowa, rekonstrukcja), to powinny podwyższać wartość początkową środka trwałego i będą uznawane za koszt podatkowy poprzez odpisy amortyzacyjne.

Wydatki remontowe natomiast (tzn. odtworzeniowe stan pierwotny lokalu) są zaliczane bezpośrednio do kosztów. Takie stanowisko potwierdzają też organy podatkowe (m.in. dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie z 4 marca 2011 r., nr IPPB1/415-1132/10-4/JB).

Ważne!

Remont rozliczany bezpośrednio w kosztach podatkowych ma na celu przywrócenie pierwotnego stanu technicznego i użytkowego środka trwałego (np. konserwacja, naprawy)