Na co warto zwrócić uwagę przy opodatkowaniu dochodów uzyskiwanych z tytułu działalności w strefie przybrzeżnej, czyli na obszarze tzw. szelfu kontynentalnego?
Kwestia opodatkowania dochodów uzyskiwanych z tytułu działalności w strefie przybrzeżnej, czyli na obszarze tzw. szelfu kontynentalnego, jest – podobnie jak omawiane przed dwoma tygodniami zagadnienie tzw. usług technicznych – przedmiotem szczególnych, niestandardowych uregulowań w niektórych międzynarodowych umowach podatkowych.
Modelowa Konwencja OECD nie zawiera powszechnie przyjętych postanowień dotyczących takiej wyodrębnionej szczególnej kategorii dochodów. Generalnie „działalność w strefie przybrzeżnej” oznacza działalność prowadzoną w strefie przybrzeżnej w związku z poszukiwaniami i eksploatacją dna morskiego, jego podglebia oraz ich zasobów naturalnych. Ogólnie dwustronne umowy podatkowe, definiujące strony tej umowy w przypadku państw posiadających dostęp do morza, włączają do ich terytorium wszelkie obszary również poza morzem terytorialnym, które zgodnie z prawem międzynarodowym są lub mogą zostać uznane, zgodnie z prawem danego państwa dotyczącym szelfu kontynentalnego, za obszary, nad którymi dane państwo sprawuje władzę w zakresie dna morskiego i podglebia obszarów podmorskich i ich zasobów naturalnych.
Niektóre państwa, szczególnie te intensywnie eksploatujące swą strefę przybrzeżną, traktują jednak działalność w strefie przybrzeżnej jako szczególny, odrębny charakter dochodu i zamieszczają w swych umowach o unikaniu międzynarodowego podwójnego opodatkowania osobne, niekiedy bardzo szczegółowe postanowienia. W tym zakresie przede wszystkim należy wymienić umowy o unikaniu międzynarodowego podwójnego opodatkowania zawarte przez Polskę z Królestwem Niderlandów z 2002 r., Irlandią z 1995 r. oraz ostatnio – umowę z Norwegią z 2009 r.
not. em