Zawarta umowa pożyczki nie będzie objęta podatkiem od czynności cywilnoprawnych, jeżeli pożyczkodawca lub pożyczkobiorca podlegał VAT lub był od niego zwolniony.
Izba Skarbowa w Bydgoszczy rozstrzygnęła, jak należy rozliczyć pożyczkę między dwoma firmami. W analizowanej przez izbie sprawie spółka z o. o. zależna od norweskiego przedsiębiorstwa udzieliła mu oprocentowanej pożyczki. Umowa została zawarta na terytorium Polski, a płatność przekazana została przelewem bankowym z polskiego konta spółki na norweskie konto pożyczkobiorcy.
Według bydgoskiej izby ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz.U. z 2010 r. nr 101, poz. 649) zawiera zamknięty katalog czynności objętych opodatkowaniem. Podatkowi od czynności cywilnoprawnych (PCC) podlegają wyłącznie czynności cywilnoprawne podejmowane w ramach obrotu nieprofesjonalnego, natomiast obrót zawodowy (profesjonalny) objęty został podatkiem od towarów i usług. Zatem nie podlegają PCC te czynności cywilnoprawne, których dokonanie rodzi obowiązek podatkowy w VAT.
O wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika VAT, lecz wyłącznie fakt, że przynajmniej jedna ze stron (pożyczkodawca) z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z tego podatku zwolniona.
W konsekwencji, jeżeli pożyczkodawca lub pożyczkobiorca, z tytułu zawarcia umowy pożyczki, podlegał opodatkowaniu VAT (podatkiem od wartości dodanej pobieranym na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich) lub był od niego zwolniony, taka pożyczka nie podlegała opodatkowaniu PCC.
Interpretacja indywidualna dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 23 lipca 2010 r. (nr ITPB2/436-100/10/TJ).