Na zastosowanie środków przymusu przez celnika przysługuje zażalenie do prokuratora rejonowego właściwego dla miejsca zdarzenia.
Ministerstwo Finansów w odpowiedzi na interpelację poselską (15284) wyjaśniło zasady stosowania przez funkcjonariuszy celnych środków przymusu bezpośredniego. Do takich środków oprócz siły fizycznej zalicza się m.in. paralizatory, pałki czy kajdanki. Jak wskazało MF, z ustawy o Służbie Celnej (Dz.U. z 2009 r. nr 168, poz. 1323) wynika, że ich użycie jest możliwe jedynie wobec osób niepodporządkowujących się poleceniom funkcjonariusza wydanym na podstawie przepisów prawa lub do skutecznego odparcia bezpośredniego i bezprawnego zamachu na funkcjonariusza, inną osobę lub mienie.
Warunkiem koniecznym umożliwiającym użycie środków przymusu jest uprzednie wezwanie do zachowania się zgodnego z prawem oraz bezskuteczność takiego uprzedzenia. Warunek ten nie ma zastosowania jedynie w przypadku, gdy zwłoka groziłaby niebezpieczeństwem dla życia lub zdrowia ludzkiego oraz mienia. Osobie, wobec której zastosowano środki przymusu bezpośredniego, przysługuje zażalenie do prokuratora rejonowego właściwego dla miejsca zdarzenia.
Szczegółowe warunki i sposoby użycia środków przymusu bezpośredniego zostały określone w rozporządzeniu Rady Ministrów z 9 marca 2010 r. (Dz.U. nr 45, poz. 258), a wcześniej w rozporządzeniu z 22 grudnia 2004 roku. MF stwierdziło, że w czasie ich obowiązywania resortowi nie jest znany ani jeden przypadek niezgodnego z prawem stosowania środków przymusu bezpośredniego przez funkcjonariuszy celnych.