Podatnik dokonujący dostawy wewnątrzwspólnotowej może stosować zerową stawkę VAT, pod warunkiem że z dokumentów bezsprzecznie wynika, że towar został wywieziony z kraju.
Orzecznictwo w sprawie stosowania zerowej stawki VAT w przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (WDT) jest rozbieżne. W wielu wyrokach sądy twierdzą, że brak jednego z podstawowych dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3 ustawy z 11 marca 2004 r. o VAT (Dz.U. nr 54, poz. 535 z późn. zm.) nie powoduje utraty prawa do zastosowania stawki zerowej. Zdarzają się jednak orzeczenia, w których sąd twierdzi przeciwnie.

Wątpliwości podatników

W jednym z najnowszych wyroków WSA w Warszawie (sygn. akt III SA/Wa 1454/09) orzekł, że w przypadku braku dokumentów wywozowych oraz wątpliwości co do faktycznego wywiezienia towarów z kraju firma nie będzie mogła opodatkować towarów stawką zerową. Agnieszka Szuper, doradca podatkowy w ITA Doradztwo Podatkowe, stwierdza, że w innych wyrokach (m.in. WSA w Warszawie, sygn. akt III SA/Wa 1210/07 i SA/Wa 147/08 oraz NSA, sygn. akt I FSK 611/07) sądy zwracają uwagę, że stawka 0-proc. może być zastosowana nawet przy braku jednego z dokumentów, np. dokumentu transportowego, jeżeli z pozostałych wynika fakt dokonania WDT.
Dorota Pokrop, doradca podatkowy i menedżer w Ernst & Young, dodaje, że jeśli z innych dokumentów wynika, że towar wyjechał do innego kraju Unii, to stawka 0-proc. jest uzasadniona (np. wyrok WSA w Warszawie, sygn. akt III SA/Wa 155/08).
– Jeśli ten fakt jest bezsporny, to brak dokumentów transportowych nie może skutkować koniecznością zapłaty podatku, co potwierdza stanowisko Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (wyrok Albert Collee, C-146/05) – wyjaśnia Dorota Pokrop.

Dodatkowe dowody

Aby skorzystać z zerowej stawki VAT przy WDT, trzeba taką dostawę udokumentować.
Jeśli z dowodów podstawowych (np. dokumenty transportowe) nie wynika jednoznacznie, że towar został dostarczony do nabywcy, to – jak uważa Agnieszka Szuper – można dowieść, że dostarczono towar również na podstawie innych dokumentów, takich jak np. korespondencja handlowa z nabywcą, dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub frachtu i inne. Zdaniem Doroty Pokrop, do dokumentów pomocniczych należy również zaliczyć np. dokumenty potwierdzające rozliczenie przez nabywcę podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, potwierdzenie otrzymania towaru przez nabywcę w innym kraju UE oraz dowód zapłaty za towar.