Umowa leasingu jest umową cywilnoprawną, której zasady opodatkowania określono w osobnym rozdziale ustaw o podatkach dochodowych. Jakie konsekwencje podatkowe wywołuje zawarcie umowy leasingu?
Mirosław Michna
doradca podatkowy, partner, doradztwo podatkowe KPMG
Zgodnie z kodeksem cywilnym przez umowę leasingu finansujący zobowiązuje się nabyć rzecz od oznaczonego zbywcy na warunkach określonych w tej umowie i oddać tę rzecz korzystającemu do używania albo używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony. Korzystający natomiast zobowiązuje się zapłacić finansującemu w uzgodnionych ratach wynagrodzenie pieniężne równe co najmniej cenie lub wynagrodzeniu z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego. Podobnie zdefiniowano leasing w ustawach o podatku dochodowym, określając jako jego przedmiot podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty.
Konieczność rozgraniczenia sytuacji, w której będąca przedmiotem leasingu rzecz byłaby środkiem trwałym leasingobiorcy lub leasingodawcy doprowadziła do odrębnego uregulowania umowy leasingu operacyjnego i finansowego w podatku dochodowym.
Leasing operacyjny to umowa zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40 proc. normatywnego okresu amortyzacji, gdzie suma ustalonych w umowie opłat, pomniejszona o należny VAT, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.
Zaś leasing finansowy to umowa zawarta na czas oznaczony, a suma ustalonych w umowie opłat, pomniejszona o należny VAT, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, a odpisów amortyzacyjnych w podstawowym okresie umowy leasingu dokonuje korzystający.
Konstrukcja leasingu operacyjnego przewiduje, że opłaty leasingowe stanowić będą koszt podatkowy leasingobiorcy, który dodatkowo będzie mógł dokonać wykupu przedmiotu leasingu. W leasingu finansowym przedmiot leasingu stanowił będzie środek trwały leasingobiorcy podlegający u niego amortyzacji podatkowej.