Firma zaliczy wydatki za bilet powrotny pracownika z podróży służbowej do kosztów podatkowych, nawet jeśli podróż ta za zgodą szefa była przedłużona na pobyt prywatny.
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wyjaśnił, jak rozliczać w kosztach uzyskania przychodów delegacje służbowe pracowników. W omawianym przypadku w ramach prowadzonej działalności gospodarczej spółka wysyła swoich pracowników w delegacje do wykonania konkretnego zadania. Po realizacji celu służbowego za zgodą pracodawcy pracownicy przedłużają pobyt w celach prywatnych. W czasie wykonywania zadań służbowych spółka pokrywa wszystkie koszty pobytu delegowanego. Natomiast koszt pobytu prywatnego ponosi w całości pracownik.
Jak podkreśliła warszawska izba, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.
Pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową.
W katalogu art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie zawarto zakazu ani jakiegokolwiek ograniczenia co do możliwości zaliczenia tego rodzaju wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Przepisy prawa podatkowego nie zakazują także łączenia podróży służbowej z wyjazdem prywatnym. Wobec tego spółka może zaliczać do kosztów uzyskania przychodów wydatki na podróż służbową pracownika, w tym na bilet powrotny, w sytuacji gdy za zgodą pracodawcy pracownik przedłużył podróż służbową i za czas pobytu prywatnego sam ponosił określone wydatki.
Interpretacja indywidualna dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 2 października 2009 r. (nr IPPB5/423-414/09-4/JC).