Faktura korygująca może być podstawą do obniżenia VAT należnego, pod warunkiem że podatnik posiada potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez nabywcę. Czy polskie przepisy w tym zakresie są zgodne z regulacjami dyrektywy unijnej?

Przepisy Dyrektywy 112 nie uzależniają odliczenia VAT naliczonego od posiadania potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez kontrahenta. Ostatnio potwierdził to Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 30 września 2009 r. (sygn. akt III SA/Wa 742/09). Zdaniem sądu wprowadzenie tego ograniczenia przez polskiego ustawodawcę narusza zasadę neutralności VAT oraz zasadę proporcjonalności środków podejmowanych w celu zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania. W konsekwencji podatnik ma prawo skorygować obrót w przypadku wystawienia faktury korygującej, nawet jeśli nie otrzyma potwierdzenia jej odbioru przez kontrahenta.

Nowelizacja ustawy o VAT, która weszła w życie 1 grudnia 2008 r., miała dostosować polskie regulacje do unijnych. Nie udało się to w pełni, o czym świadczą przepisy dotyczące obowiązku posiadania potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez kontrahenta. Do końca listopada 2008 r. wymóg ten wynikał z par. 16 rozporządzenia wykonawczego do ustawy o VAT. Rozwiązanie to było kwestionowane przez sądy, które twierdziły, że minister finansów nie miał ustawowej delegacji do zamieszczenia takiego wymogu w przepisach wykonawczych.
Stanowisko to podzielił także Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 11 grudnia 2007 r. (sygn. akt U 6/06). Regulacja ta została więc przeniesiona do ustawy, co budziło duże kontrowersje, gdyż na ich podstawie podatnik, wobec niezawinionego przez siebie braku potwierdzenia, zostaje pozbawiony prawa do obniżenia kwoty podatku należnego.
Takie rozwiązanie jest sprzeczne z fundamentalnymi zasadami neutralności VAT i proporcjonalności, które wynikają z unijnej Dyrektywy 112. Do takich argumentów odwołał się podatnik, którego dotyczył wyrok wydany przez WSA w Warszawie.
Marcin Chomiuk, dyrektor w PricewaterhouseCoopers