Różnice kursowe rodzą nieporozumienia oraz spory z organami podatkowymi, które wynikają z odmiennych zasad ich rozliczania dla celów podatkowych i bilansowych. Na co zwrócić uwagę, aby prawidłowo rozliczyć różnice kursowe?
Mirosław Michna
doradca podatkowy, partner, Doradztwo Podatkowe KPMG
Różnice kursowe w ujęciu podatkowym to faktycznie korekta wartości kosztów i przychodów wyrażonych w walucie obcej. Wynika ona z faktu, że pomiędzy wystawieniem/zaksięgowaniem faktury a jej zapłatą mija okres, w którym wartość zobowiązania lub należności ulega zmianie w wyniku wzrostu lub spadku wartości złotego w stosunku do waluty obcej.
W odróżnieniu od podatkowych różnic kursowych, w ujęciu bilansowym różnice kursowe służą również wycenie wartości majątku jednostki, a więc wartości należności i innych aktywów oraz zobowiązań.
Przepisy podatkowe nakazują przeliczanie kosztów poniesionych w walutach obcych na złote według kursu średniego ogłaszanego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu. Odpowiednio przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu.
Jednocześnie różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartością przychodu należnego lub kosztu poniesionego przeliczonego wg kursu średniego NBP a wartością z dnia otrzymania przychodu lub zapłaty kosztu przeliczonego wg kursu faktycznie zastosowanego.
Odrębnie dla celów podatkowych kwalifikuje się dodatnie i ujemne różnice kursowe w odniesieniu do środków pieniężnych w walucie obcej stanowiące odpowiednio dodatnie lub ujemne różnice kursowe w wysokości różnicy pomiędzy wartością otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu oraz w dniu zapłaty (lub innej formy wypływu).