Od przyszłego roku zgodnie z uchwaloną przez Sejm nowelizacją ustawy o VAT zmienią się zasady ustalania miejsca opodatkowania usług, gdy są one świadczone pomiędzy podmiotami pochodzącymi z różnych państw. Na czym polegają zmiany?
Tomasz Michalik
doradca podatkowy, partner w MDDP
Reguły opodatkowania usług w takim przypadku wynikają z Dyrektywy 2006/112. Dyrektywa wprowadza jasne zasady mające charakter norm kolizyjnych. Ich istotą jest zapewnienie zarówno tego, aby dana usługa nie była podwójnie opodatkowana, jak i tego, by nie doszło do uniknięcia opodatkowania. Stąd konieczność, aby te normy zostały implementowane w tym samym czasie i w tym samym zakresie przez wszystkie państwa członkowskie. I to właśnie zmiana tej Dyrektywy sprawia, że od 1 stycznia 2010 r. wszystkie państwa członkowskie mają bezwzględny obowiązek dostosowania swoich przepisów wewnętrznych do znowelizowanej Dyrektywy.
Obecnie reguły opodatkowania określają zasadę ogólną oraz szereg wyjątków od niej. Zasadą ogólną jest, że miejscem świadczenia jest miejsce siedziby świadczącego. Przykładowo, jeżeli polski podatnik świadczy usługę na rzecz podatnika litewskiego, wówczas miejscem opodatkowania jest Polska – chyba że charakter usługi powoduje, że zastosowanie znajdzie jeden z przepisów szczególnych. Nowelizacja kompletnie odmienia tę regułę – zasadą podstawową w przypadku, gdy podatnik świadczy usługę na rzecz podatnika z innego kraju, będzie uznanie, że miejscem opodatkowania jest miejsce siedziby nabywcy usługi – a zatem w powyższym przykładzie miejscem tym będzie Litwa. Z kolei w przypadku usług świadczonych na rzecz niepodatników miejscem świadczenia będzie siedziba świadczącego. Utrzymana, nawet nieco rozbudowana, będzie lista usług, w stosunku do których zastosowanie znajdą przepisy szczególne.
Zważywszy na bezwzględną konieczność wprowadzenia tej noweli, podatnicy już teraz powinni przeanalizować, w jaki sposób planowane zmiany wpłyną na dokonywane przez nich rozliczenia.