Prowadzenie działalności gospodarczej pociąga za sobą wiele obowiązków podatkowych. Jej sezonowy charakter nie jest specjalnie premiowany przez ustawodawcę. Na podatniku co do zasady ciążą takie same obowiązki jak na innych przedsiębiorcach. Przepisy podatkowe nie zawierają też pojęcia sezonowy, co na gruncie różnych podatków wywołuje spory z organami podatkowymi. Niestety, sądy administracyjne bardzo ściśle interpretują to pojęcie. Uznają, że sezonowość musi wiązać się z okresowym nasilaniem i spadkiem działalności.
WOJEWÓDZKI SĄD ADMINISTRACYJNY W KRAKOWIE o opodatkowaniu wyciągów narciarskich

Warunki atmosferyczne to nie względy techniczne

TEZA: Brak możliwości wykorzystania posiadanych nieruchomości ze względu na brak śniegu nie stanowi względów technicznych. Nie sposób przyjąć, że względy techniczne to występujące przez część roku niesprzyjające warunki atmosferyczne. Są one bowiem bezpośrednim wynikiem działania sił przyrody, a nie wiążą się z warunkami technicznymi. Fakt wykonywania działalności gospodarczej jedynie w sezonie zimowym, ze względu na panujące warunki atmosferyczne, nie powoduje konieczności różnicowania stawek podatku od nieruchomości.
Z UZASADNIENIA: Wójt gminy określił ośrodkowi narciarskiemu wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2006 rok. Jednocześnie odmówił podatnikowi stwierdzenia nadpłaty. Organ podatkowy wskazał, że z przedłożonej przez podatnika deklaracji korygującej za 2006 rok wskazana została nieprawidłowo naliczona wysokość zobowiązania podatkowego. Podatnik posiada budynki, budowle i grunty związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, polegającą na eksploatowaniu wyciągów i tras narciarskich. W ocenie organu podatkowego powinny one podlegać opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości za okres pełnego roku podatkowego według stawki właściwej dla działalności gospodarczej. Tylko grunty przeznaczone pod trasy zjazdowe mogą być opodatkowane jedynie w okresie od stycznia 2006 r. do kwietnia 2006 r. Ponadto ponieważ ośrodek nie złożył deklaracji całorocznej za 2007 rok tylko cząstkową za okres od 1 stycznia do 31 marca, wójt wydał decyzję i rozstrzygnął analogiczne do podatku za 2006 rok.
Podatnik nie zgadzał się z naliczeniem podatku od nieruchomości za grunty i budowle związane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą za okres całego roku. W jego ocenie podatek powinien być naliczony tylko za czas, w którym prowadzenie działalności ze względu na warunki atmosferyczne było możliwe. Ponadto ośrodek wskazał na art. 6 ust. 3 ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz.U. z 2006 r. nr 121, poz. 844 z późn. zm.). Jego zdaniem wójt nie uwzględnił okoliczności, że prowadzona przez podatnika działalność w postaci eksploatacji wyciągów narciarskich i tras narciarskich jest działalnością sezonową. To powoduje konieczność zróżnicowania stawek nałożonego podatku od nieruchomości w zależności od tego, czy działalność ta ze względu na panujące warunki atmosferyczne mogła być przez podatnika prowadzona, czy też ulegała tymczasowemu zawieszeniu. Organ odwoławczy nie uwzględnił odwołań ośrodka.
Również Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił jego skargi. Zdaniem sądu podstawowym kryterium decydującym o uznaniu przedmiotów opodatkowania podatkiem od nieruchomości, jako związanych z działalnością gospodarczą, jest sam fakt ich posiadania przez przedsiębiorcę. Bez znaczenia jest to, czy przedsiębiorca grunty te, budynki bądź budowle faktycznie wykorzystuje dla celów działalności gospodarczej, czy też nie. Ustawa braku faktycznego wykorzystania przedmiotów opodatkowania wpływającego na kwestie związane z ich opodatkowaniem upatruje jedynie w sytuacji zaistnienia bieżącej, permanentnej przeszkody spowodowanej względami technicznymi. W każdym zatem przypadku, gdy przedsiębiorca nie wykorzystuje gospodarczo posiadanych gruntów, budynków czy budowli, z przyczyn innych aniżeli techniczne, powoduje, że są one nadal związane z działalnością.
Brak możliwości wykorzystania posiadanych nieruchomości ze względu na brak śniegu nie stanowi względów technicznych. Sąd zauważył, że co prawda ustawa nie definiuje tego pojęcia, ale posiłkując się dotychczasowym orzecznictwem sądów administracyjnych, nie sposób przyjąć, że względy techniczne to występujące przez część roku niesprzyjające warunki atmosferyczne. Są one bowiem bezpośrednim wynikiem działania sił przyrody, a nie wiążą się z warunkami technicznymi. WSA nie zgodził się też, że gdy brak śniegu przez część roku i nieruchomości nie są eksploatowane, to zmienił się sposób wykorzystywania budynku czy gruntu. Fakt wykonywania działalności gospodarczej jedynie w sezonie zimowym, ze względu na panujące warunki atmosferyczne, nie powoduje konieczności różnicowania stawek opodatkowania. Posiadane przez podatnika nieruchomości pozostają bowiem przez okres całego roku związane z prowadzeniem przez niego działalności gospodarczej, nie są wykorzystywane w żaden inny sposób. Fakt, że przez kilka miesięcy budynki oczekują na nadejście sezonu zimowego, nie stanowi przesłanki umożliwiającej przychylenie się ku stanowisku skarżącego.
Ponadto sąd wyjaśnił, że istnieją jedynie dwie możliwości opodatkowania gruntów podatkiem od nieruchomości. Można je tak opodatkować w przypadku, gdy grunty te nie zostały sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne, grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych lub jako lasy. A także w przypadku, gdy grunty wprawdzie zostały sklasyfikowane jak wyżej, ale jednocześnie zostały zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej. W ocenie sądu z chwilą, gdy na spornym gruncie skarżący podjął konkretne działania, w tym wypadku wybudowany został wyciąg narciarski, grunt ten został zajęty na cele gospodarcze. Dlatego zasadnie został on poddany rygorowi ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Zajęcie, o jakim mowa, ma charakter permanentny, przez okres pełnego roku. Grunt ten jest faktycznie zajęty w tym samym celu, gdyż przez cały czas znajdują się na nim urządzenia potrzebne do pracy wyciągu. Nie ma znaczenia, że wyciąg narciarski pracuje tylko kilka miesięcy w ciągu roku, ani to, że skarżący nie uzyskuje poza sezonem zimowym żadnych dochodów z działalności. Okresowe niewykorzystywanie nieruchomości nie powoduje, że przestają być one związane z prowadzoną przez podmiot gospodarczy działalnością gospodarczą. Z tego też względu opodatkowanie gruntów wykorzystywanych sezonowo do prowadzenia działalności gospodarczej, podatkiem od nieruchomości według najwyższych stawek, będzie miało miejsce przez cały rok. Pod warunkiem że muszą być to grunty sklasyfikowane inaczej niż użytek rolny, grunt zadrzewiony i zakrzewiony na użytku rolnym lub las.
Odmienna klasyfikacja gruntów powoduje, że co do zasady podlegają one opodatkowaniu podatkiem rolnym lub leśnym. Podatkiem od nieruchomości będą one obciążone jedynie wtedy, gdy są fizycznie zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej. Jeżeli zatem grunty, na których zorganizowany jest stok narciarski, posiadają klasyfikację właściwą dla opodatkowania ich podatkiem rolnym lub leśnym, to będą obciążone podatkiem od nieruchomości tylko w okresie, w którym zajęte są na ten cel. Przez pozostałe miesiące, jeśli nie prowadzi się na nich żadnej działalności, podlegają one opodatkowaniu podatkiem rolnym lub leśnym. W związku z tym, gdy na danym gruncie nie znajdują się żadne trwałe urządzenia, jak np. wyciągi, opodatkowanie podwyższone stawką podatku od nieruchomości będzie miało miejsce tylko w sezonie zimowym. Inaczej natomiast przedstawia się sytuacja gruntów, na których zlokalizowane są trwałe urządzenia służące do obsługi wyciągów narciarskich, gdyż są one przez cały rok zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej. Podlegają zatem przez cały czas wyższej stawce opodatkowania.
Wyrok WSA w Krakowie z 28 sierpnia 2008 r., I SA/Kr 1182/07, niepublikowany
OPINIA
PAWEŁ JABŁONOWSKI
szef Departamentu Podatkowego Chałas i Wspólnicy Kancelaria Prawna
Brak definicji względów technicznych daje szerokie możliwości interpretacji tego przepisu i moim zdaniem nie powinno się zawężać tego pojęcia wyłącznie do prawa budowlanego, jak wskazał organ podatkowy. Błędne jest także rozumowanie organu, iż podatnik jako względy techniczne wskazuje sezonowość prowadzenia danej działalności gospodarczej. Podatnik być może tego dokładnie nie wyartykułował, ale brak określonych warunków atmosferycznych (w szczególności brak śniegu) jest przesłanką do niwelacji zjawiska fizycznego, jakim jest ślizg na topniejącym pod naciskiem śniegu. Zatem nie sezonowość, lecz brak śniegu może być względem technicznym wyłączającym z opodatkowania określone grunty z uwagi na sytuację zaistnienia bieżącej, permanentnej przeszkody niepozwalającej na odpowiednie wykorzystanie gruntów. Koniecznej przesłanki technicznej nie dostrzega się jednak w orzecznictwie, podkreślając jedynie aspekt warunków atmosferycznych, który ma charakter pierwotny, jednak nie jest bezpośrednią przyczyną względów technicznych.
To jest tylko część artykułu, zobacz pełną treść w e-wydaniu Gazety Prawnej.