Przychód z działalności gospodarczej powstaje w dniu wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, nie później jednak niż w dniu wystawienia faktury lub otrzymania należności.
JAKI PROBLEM ROZSTRZYGNĘŁA IZBA
Podatnik zawarł z najemcami jednorazowe, krótkoterminowe umowy najmu powierzchni pasaży w centrach handlowych. W umowach najmu przewidziano, że płatność za najem krótkoterminowy dokonana zostanie z góry, tj. przed rozpoczęciem najmu, który rozpocznie i zakończy się w styczniu 2008 r. Podatnik na podstawie zawartej umowy wystawił w grudniu 2007 r. o fakturę VAT z tytułu czynszu za najem krótkoterminowy przypadający w roku 2008. Czy przychód dla celów CIT z tytułu najmu krótkoterminowego rozpoczętego i zakończonego w roku 2008, wynikający z faktury VAT wysta-wionej przez podatnika w grudniu 2007 r., stanowić będzie przychód podatnika dla celów podatku dochodowego od osób prawnych roku 2007, tj. w roku, w którym podatnik wystawił fakturę VAT?
ODPOWIEDŹ IZBY
Zgodnie z ustawą o CIT przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Za przychody związane z działalnością gospodarczą i działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.
Za datę powstania przychodu ustawa określa dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, z tym że nie może to być dzień późniejszy niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności. Powstanie przychodu następuje w dniu zaistnienia wskazanych zdarzeń, a jeżeli wystąpią one po dniu wystawienia faktury czy po dniu dokonania zapłaty należności, o momencie powstania przychodu decydują te dni, a nie fakt zaistnienia konkretnego zdarzenia.
Jeżeli strony ustalą, że usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.
Do usług o charakterze ciągłym można bowiem zaliczyć wszelkie usługi świadczone stale, nieprzerwanie i w dłuższym okresie czasu albo bezterminowo, rozliczane okresowo, nie rzadziej niż raz w roku.
Jednocześnie ustawodawca wyłączył z przychodów pobrane wpłaty lub zarachowane należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych, a także otrzymane lub zwrócone pożyczki (kredyty), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).
Najem jest umową uregulowaną w kodeksie cywilnym. Przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, natomiast najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu czynsz w wysokości określonej w umowie. Jeżeli umowa nie określa terminu płatności czynszu, kodeks cywilny przewiduje, że powinien on być płacony z góry tzn. gdy najem ma trwać nie dłużej niż miesiąc - za cały czas najmu, a gdy dłużej niż miesiąc lub umowę zawarto na czas nieoznaczony - miesięcznie, do dziesiątego dnia każdego miesiąca.
W naszym przypadku spółka zawarła z najemcami jednorazowe, krótkoterminowe umowy najmu powierzchni pasażów w centrach handlowych, w których przewidziano, że płatność dokonana zostanie z góry przed rozpoczęciem najmu, który rozpocznie się i zakończy w styczniu 2008 r. Wobec tego przychód należny uzyskiwany przez spółkę z tytułu przedmiotowych umów powinien być określany na zasadach ogólnych, tj w dniu wystawienia faktury.
Interpretacja indywidualna dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 23 maja 2008 r. (nr IP-PB3-423-385/08-2/ECH)