Zbycie nieruchomości wykorzystywanej w działalności gospodarczej stanowi przychód z tej działalności. Zasada ta nie obowiązuje, gdy podatnik uzyskuje przychód ze sprzedaży domu prywatnego, w którym prowadzona jest działalność.
Za przychód z działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Przychód ze sprzedaży

Przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:
• środkami trwałymi,
• składnikami majątku, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa nie przekracza 1,5 tys. zł,
• wartościami niematerialnymi i prawnymi
- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia wspomnianych składników majątku, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.
Trzeba pamiętać, że przychód z działalności gospodarczej stanowi zbycie składników majątku, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło sześć lat.

Działalność prowadzona w domu

Nieco inaczej będzie kwalifikowany przychód przy sprzedaży nieruchomości prywatnej (np. domu mieszkalnego, gruntu), niestanowiącej składnika majątku firmowego, która jest wykorzystywana w działalności gospodarczej, np. na prowadzenie biura. W tym przypadku dochód (przychód) ze sprzedaży takiej nieruchomości będzie opodatkowany, gdy jej odpłatne zbycie nastąpiło przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie (w przypadku nieruchomości mieszkalnych możliwe jest zwolnienie z podatku poprzez skorzystanie z tzw. ulgi meldunkowej).

Odpisy amortyzacyjne

Przedsiębiorcy w stosunku do składników majątku firmowego zakładają ewidencję środków trwałych i wartości materialnych, która jest podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych.
Podatnicy mogą ustalić wartość początkową budynków mieszkalnych lub lokali mieszkalnych używanych przez właściciela na cele prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, przyjmując w każdym roku podatkowym wartość stanowiącą iloczyn metrów kwadratowych wynajmowanej, wydzierżawianej lub używanej przez właściciela powierzchni użytkowej tego budynku lub lokalu i kwoty 988 zł, przy czym za powierzchnię użytkową uważa się powierzchnię przyjętą dla celów podatku od nieruchomości. Dotyczy to budynków prywatnych.
Jednak nie podlegają objęciu ewidencją budynki mieszkalne, lokale mieszkalne i własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, których wartość początkową ustala się w ten sposób. W konsekwencji oznacza to, że ich sprzedaż nie spowoduje powstania przychodu z działalności gospodarczej.
CO TO SĄ ŚRODKI TRWAŁE
Środki trwałe to stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
• budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
• maszyny, urządzenia i środki transportu,
• inne przedmioty
- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy.