Ceny transferowe stanowią coraz bardziej gorący temat dla organów podatkowych ze względu na swoją wagę dla wpływów budżetowych z podatku dochodowego od osób prawnych czy fizycznych. Jak prawidłowo ustalać ceny transferowe, aby podczas kontroli organów podatkowych nie narażać się na korektę cen?
Należy zauważyć, iż merytoryczne przygotowanie organów podatkowych do tematu cen transferowych z każdym rokiem staje się lepsze. Znajduje to wyraz nie tylko w fakcie zawierania uprzednich porozumień cenowych przez Ministerstwo Finansów, ale także w fakcie, iż ceny transferowe są coraz częściej przedmiotem badań w trakcie nawet rutynowych kontroli dokonywanych przez organy kontroli skarbowych. Zagadnienie cen transferowych jest niezwykle skomplikowane i szerokie, ale w praktyce organy podatkowe często ograniczają się do badania konkretnych transakcji między podmiotami powiązanymi. W praktyce zdarza się, że organy kontroli skarbowej zapominają, iż np. rentowność na sprzedaży preparatów można generalnie określać i oceniać łącznie, tj. dla całej grupy asortymentu (preparatów) w transakcjach pomiędzy tymi samymi podmiotami powiązanymi. Dzieje się tak, gdy podatnik stosuje w rozliczeniach metodę podziału zysku. Metoda ta zakłada kompensatę marż (przewidzianą par. 18 rozporządzenia z 10 października 1997 r. w sprawie sposobu i trybu określania dochodów podatników w drodze oszacowania cen w transakcjach dokonywanych przez tych podatników). Przepis ten stanowi, iż jeżeli w transakcji (transakcjach) między podmiotami powiązanymi ustalone zostały warunki mniej korzystne dla jednego z podmiotów od warunków, jakie ustaliłyby podmioty niezależne, a jednocześnie w innej transakcji (transakcjach) między tymi samymi podmiotami określone zostaną warunki bardziej korzystne dla tego podmiotu, organy podatkowe nie dokonują korekty cen przedmiotów takich transakcji, w przypadkach gdy mniejsze korzyści uzyskane w związku z pierwszą transakcją (transakcjami) są skompensowane większymi korzyściami uzyskanymi w związku z tą inną transakcją (transakcjami). Przy czym kompensatę taką należy uznać za zgodną z warunkami rynkowymi, jeżeli takiej kompensaty dokonałyby podmioty niezależne. Przepis ten pozwala wielokrotnie podatnikom na udowodnienie, iż całokształt stosunków pomiędzy podmiotami powiązanymi oparty jest na zasadach rynkowych, nawet jeżeli niektóre transakcje między tymi podmiotami odbiegają od warunków rynkowych. Są one bowiem kompensowane z innymi transakcjami.
ROBERT PASTERNAK
partner Deloitte