Przepisy nowej ustawy o VAT nie rozróżniają, jaki charakter i rodzaj związku ma występować, gdy realizowane są roboty budowlano-montażowe związane z infrastrukturą towarzyszącą i budownictwem mieszkaniowym. Tym samym 22 proc. podstawowej stawki nie będzie można zastosować nawet w sytuacji, gdyby związek wykonywanych prac budowlano-montażowych z budownictwem mieszkaniowym stanowił wyłącznie 1 proc.

STAN FAKTYCZNY
Podatnik wystąpił o interpretację podatkową. Wskazał, że na podstawie umowy zawartej z miastem o roboty budowlano-montażowe wykonał modernizację piaskownika oraz budynek płuczki piasku w oczyszczalni ścieków. Inwestycja ta stanowi infrastrukturę towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu, wykorzystywaną zgodnie z założeniami projektowymi i kosztorysowymi w 80 proc. na potrzeby tego budownictwa. Zdaniem podatnika może on jest całość wartości robót opodatkować 7 proc. stawką VAT, na podstawie przepisu przejściowego w art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a) nowej ustawy o VAT. Organy podatkowe były jednak innego zdania.
UZASADNIENIE
Niekorzystną interpretację spółka zaskarżyła do sądu administracyjnego. Nie podzieliła stanowiska organów, że ustawodawca miał na celu obniżenie stawki podstawowej tylko w odniesieniu do budownictwa mieszkaniowego i tylko do tego rodzaju budownictwa można stosować stawkę preferencyjną. W ich ocenie, w przypadku gdy infrastruktura będzie miała związek zarówno z budynkami mieszkalnymi, jak i innymi obiektami (np. przemysłowymi), na podstawie posiadanych dokumentów kosztorysowych i projektowych, należy wyodrębnić część związaną z budownictwem mieszkaniowym i opodatkować 7 proc. stawką. Do pozostałej zaś części należy zastosować stawkę 22 proc.
I sąd nie zgodził się z interpretacją organów podatkowych. Jak przypomniał sąd z treści art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy o VAT wynika, że do zastosowania stawki 7 proc. VAT konieczne jest wykonanie bądź robót budowlano-montażowych bądź remontów i robót konserwacyjnych związanych z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą. Konieczne jest zatem wykonanie czynności.
W ocenie sądu w art. 146 ust. 3 ustawy o VAT stwierdzono, jak należy rozumieć pojęcie infrastruktury towarzyszącej. Są nimi m.in. oczyszczalnie ścieków, jeżeli są związane z obiektami budownictwa mieszkalnego (art. 146 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT).
Ustawodawca w żadnym z przepisów nie precyzuje, jaki rodzaj związku powinien wystąpić między tzw. infrastrukturą towarzyszącą a obiektami mieszkaniowymi - czy musi być to związek pośredni, czy bezpośredni podkreślał WSA. Zatem infrastruktura towarzysząca będzie związana z obiektami mieszkalnymi, gdy tylko w części służyć będzie obiektom mieszkalnym, a w części innym obiektom.
Skarżące przedsiębiorstwo dokonywało modernizacji elementów oczyszczalni ścieków oraz wykonywało budynek płuczki piasku w tej oczyszczalni, czyli dokonywało robót w infrastrukturze towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu. Tym samym miało prawo przyjąć, że możliwe jest zastosowanie do tego typu robót 7 proc. stawki podatku. Wykonywane przez stronę roboty budowlano-montażowe były bowiem związane z infrastrukturą towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu. W wyżej przywołanym przepisie mowa jest natomiast o związku bez precyzowania, o jaki rodzaj związku chodzi - pośredni, bezpośredni oraz w jakim procencie roboty budowlano-montażowe mają być związane z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą. Nie określono też charakteru oraz stopnia związku infrastruktury towarzyszącej, o z obiektami budownictwa mieszkalnego.
Sąd co prawda potwierdził, że ulgi podatkowe należy interpretować ściśle. Ale przypomniał też o nadrzędnej roli wykładni językowej na gruncie prawa podatkowego. Zamiarem ustawodawcy było zachowanie preferencyjnej stawki na roboty budowlane związane z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą. Tym samym rolą ustawodawcy, a nie organów podatkowych było precyzyjne ukształtowanie instytucji podatkowej przewidującej swoisty rodzaj zwolnienia podatkowego.
Skoro sporne przepisy zostały sformułowane w sposób, który pod względem językowym nie budzi wątpliwości, to zdaniem sądu niedopuszczalne jest na podstawie rozwiązań systemowych nowe kształtowanie warunków na korzyść fiskusa.
Wyrok WSA Warszawa z 20 lutego 2007 r., niepublikowany.
SYGN. AKT III SA/Wa 4229/06
Opracowała Aleksandra Tarka