Dla mieszkania, w którym jest prowadzona działalność gospodarcza, a które nie straciło swojego mieszkalnego charakteru, zastosowanie będą miały stawki podatku od nieruchomości właściwe dla budynku mieszkalnego.

JAKI PROBLEM ROZSTRZYGNĄŁ PREZYDENT
Podatnik jest właścicielem mieszkania o powierzchni 38 mkw., które wynajął osobie trzeciej. Wynajmujący prowadzi działalność gospodarczą w zakresie indywidualnej praktyki lekarskiej. Część mieszkania o powierzchni ok. 10 mkw. wykorzystuje również w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej. Powierzchnię tę zajmuje biurko, komputer, krzesło, dokumenty oraz specjalistyczny sprzęt. Powierzchnia ta jest jednak także wykorzystywana na potrzeby osobiste wynajmującego. Część mieszkalna, która służy również działalności gospodarczej, nie jest fizycznie wydzielona na prowadzenie firmy. Wynajmujący nie przyjmuje pacjentów w wymienionym mieszkaniu. Czy do mieszkania, które nie straciło swojego mieszkalnego charakteru, wykorzystywanego również w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, powinny być zastosowane stawki podatku od nieruchomości dla budynku mieszkalnego?
ODPOWIEDŹ PREZYDENTA
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz.U. z 2006 r. nr 121, poz. 844 z późn. zm.) budynki mieszkalne lub ich części podlegają opodatkowaniu niższą preferencyjną stawką podatku od nieruchomości, chyba że są zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej, gdyż wówczas podlegają opodatkowaniu według stawek przewidzianych w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.
Zwrot zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej oznacza, że budynek mieszkalny lub jego część musi być faktycznie zajęty na działalność gospodarczą, nie wystarczy więc fakt, że jest on związany z działalnością gospodarczą, gdyż znajduje się w posiadaniu przedsiębiorcy. Tezę tę potwierdza także orzecznictwo sądowe. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 11 sierpnia 1992 r. (sygn. akt SA/Wr 650/92, niepublikowany) orzekł, że przepis ten wymaga, aby część budynku mieszkalnego była przeznaczona dla prowadzenia w niej działalności gospodarczej z wyłączeniem funkcji mieszkalnych i innych, związanych z zamieszkiwaniem w budynku.
Jednocześnie z art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy o podatkach i opłatach lokalnych nie wynika, by warunkiem zastosowania wyższej stawki podatku do opodatkowania części lokalu mieszkalnego było wyłączenie funkcji mieszkalnej całego lokalu mieszkalnego. Jeżeli zatem lokal mieszkalny lub jego część został zajęty na prowadzenie działalności gospodarczej, ale powierzchnie zajmowane na prowadzenie działalności gospodarczej służą jednocześnie celom mieszkalnym, to będą one korzystały ze stawki określonej w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, tj. jak dla budynków mieszkalnych. Należy zwrócić uwagę, że potwierdzeniem faktycznego zajęcia budynku mieszkalnego lub jego części na prowadzenie działalności gospodarczej może być m.in. fakt rozliczania w ramach prowadzonej działalności gospodarczej kosztów związanych z utrzymaniem budynku mieszkalnego lub jego części (np. kosztów zużycia energii, wody, centralnego ogrzewania, wywozu śmieci itp.) lub wprowadzenie tego budynku lub jego części do ewidencji środków trwałych.
Postanowienie prezydenta miasta Łodzi z 3 sierpnia 2007 r., nr IIIRF 31100/1/02/07
EWA MATYSZEWSKA